Versie van 25 mrt 2019 10:32 bewerken AGL (overleg \| bijdragen) 330.279 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 15 mrt 2020 12:24 bewerken ongedaan maken AGL (overleg \| bijdragen) 330.279 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 21: Nadat zijn vader in 1453 overleden was, keerde Bernhard II terug naar Baden. Daar kwam met zijn broer Karel overeen dat hij zijn erfdeel van het markgraafschap Baden-Baden opgaf. In plaats daarvan werd Bernhard ondanks zijn jonge leeftijd de persoonlijke gezant van keizer Frederik III. Bernhard zag als gezant een aantal hemeltergende situaties en probeerde waar hij kon armoede en ellende tegen te gaan. Het grootste deel van zijn fortuin schonk hij ook aan de armen en aan de mensen in nood. Zelfs tijdens zijn leven verbaasde hij zijn tijdsgenoten met zijn ongebruikelijke vroomheid. Na de [[Beleg en val van Constantinopel (1453)\|~~val~~Val van Constantinopel]] ~~door~~voor de Turken in 1453, begon keizer Frederik III onder druk een kruistocht voor te bereiden tegen het uitbreidende [[Ottomaanse Rijk]]. Hierbij werd Bernhard II naar verschillende Europese hoven gezonden om dit project te promoten. Tijdens een van deze bezoeken stierf Bernhard II op 15 juli 1458 in Moncalieri in Noord-Italië aan de [[pest (ziekte)\|pest]]. Het is op deze dag dat Bernhard door heel wat mensen in Noord-Italië vereerd wordt. Zijn graf in de Sint-Mariakerk van Moncalieri werd al snel een bedevaartsoord voor vrome christenen. Naar verluidt gebeurden er ook miraculeuze genezingen aan zijn graf. Dit was de reden waarom hij in 1769 zalig werd verklaard. Het was ter gelegenheid hiervan dat markgraaf [[August George Simpert van Baden-Baden]] in [[Rastatt (stad)\|Rastatt]] de Bernhardusfontein liet bouwen. Naar verluidt was het echter te duur om hem heilig te verklaren.

Bernhard II van Baden: verschil tussen versies