Tsitsernakaberd: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
In 1965 werden er massale protesten in Armenië gehouden tijdens de 50-jarige verjaardag van de [[Armeense Genocide]]. De Sovjetautoriteiten schrokken van de omvang en zegden een monument toe. In 1966 werd begonnen met de bouw ervan. Het monument is ontworpen door de architecten Arthur Tarkhanyan, Sashur Kalashyan en Hovhannes Khachatryan. In [[november 1967]] werd het monument afgewerkt.
De vorm van het monument is symbolisch gekozen. De 44 meter hoge spits symboliseert de opstanding van het [[Armeniërs|Armeense volk]]. De rechtopstaande gedenkstenen met in het midden een Armeens kruis refereren aan de [[West-Armenië|twaalf aan Turkije verloren Armeense provincies]]. Binnen de constructie op een diepte van 1,5 meter brandt een eeuwige vlam voor de 1,5 miljoen slachtoffers. De 100 meter langte gedenkmuur bevat namen van dorpen en steden waar Armeniërs vermoord zijn. Aan de achterzijde van deze muur zijn gedenkplaten bevestigd waarop personen worden geëerd, die zich in hebben gezet voor de slachtoffers van de genocide, tijdens en na de moord zoals Johannes Lepsius (tijdens de [[Hamidische
Ter gelegenheid van de 80e verjaardag van de volkerenmoord werd in 1995 een museum geopend, ontworpen door de architecten Sashur Kalashian, Ljoedmila Mkrtchyan en beeldhouwer F. Araqelyan. Sinds de opening ontvangt het museum tienduizenden bezoekers per jaar. Ook veel officiële buitenlandse delegaties hebben het museum bezocht, waaronder [[paus Johannes Paulus II]], de president van de Russische Federatie [[Vladimir Poetin]] en de president van Frankrijk [[Jacques Chirac]]. Het museum bevat historische documenten en is open voor het publiek voor rondleidingen in het Armeens, Russisch, Engels, Frans en Duits.
| |||