Partij Nationalistische Republiek: verschil tussen versies

In 1951 werd door Surinaamse studenten in Nederland onder wie [[Eddy Bruma]] de Surinaamse culturele vereniging [[Wie Eegie Sanie]] opgericht. Terug in Suriname richtte Bruma in 1959 de ''Nationalistische Beweging Suriname'' (NBS) wat de voorloper is van de in 1961 opgerichte Partij Nationalistische Republiek waar naast Bruma ook [[Freddy Derby]] betrokken was. De PNR, die gezien werd als een [[Creolen (Suriname)|creoolse]] partij, streefde op korte termijn naar onafhankelijkheid van Suriname dat toen nog behoorde tot het [[Koninkrijk der Nederlanden]]. Bij de [[StatenSurinaamse vanparlementsverkiezingen Suriname1969|statenverkiezingen]] van oktober 1969]] kwam de PNR voor het eerst in het parlement en wel met één zetel die werd ingenomen door Bruma. Vier jaar later waren er [[Surinaamse parlementsverkiezingen 1973|opnieuw verkiezingen]] en toen was de PNR een van de partijen die deel uitmaakte van de Nationale Partij-kombinatie (NPK) die 22 van de 39 zetels haalde. Van die 22 waren er vier voor de PNR. In de eerste regering onder leiding van premier [[Henck Arron|Arron]] kreeg de PNR toen drie ministersposten:

Vlak voor de [[Surinaamse parlementsverkiezingen 1977|verkiezingen van 1977]] verbrak de [[Nationale Partij Suriname]] (NPS) de samenwerking met de PNR waardoor deze niet langer deel uitmaakte van de Nationale Partij Kombinatie (NPK). Het lukte de PNR op eigen houtje bij die verkiezingen niet om terug te komen in het parlement waarbij een aantal zaken speelden: het belangrijkste doel van de PNR was intussen bereikt (Suriname was eind 1975 onafhankelijk geworden), omdat ze vlak voor de verkiezingen uit de NPK waren gezet was de voorbereidingstijd nogal kort en ten slotte was er enkele dagen voor de verkiezingen nog een incident toen Bruma met een bankafschrift probeerde te bewijzen dat Arron smeergeld had aangenomen maar al snel bleek het een vervalst document.