Isabella van Parma: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
tp/links
Regel 1:
[[Bestand:Jean-Marc_Nattier_005.jpg|right|thumb|250px|Prinses Isabella van Parma]]
'''Isabella van Parma''', ([[Italiaans (taal)|Italiaans]]: ''Elisabetta Maria Luisa Antonietta Ferdinanda Giuseppina Saveria Dominica Giovanna di Borbone, principessa di Parma'') ([[Madrid (stad)|Madrid]], [[Spanje]], [[31 december]] [[1741]] [[Wenen]], [[Oostenrijk]], [[27 november]] [[1763]]) was de dochter van [[Filips van Parma]], [[Hertogdom Parma en Piacenza|hertog van Parma]], en de [[Frankrijk|Franse]] prinses [[Louise Elisabeth van Frankrijk|Louise Elisabeth]]. Ze groeide op aan het hof van de Spaanse koning [[Filips V van Spanje|Filips V]] in Madrid, maar toen haar vader hertog van Parma werd verhuisde de familie naar het [[Hertogdom Parma en Piacenza|hertogdom in het Noorden van Italië]].
 
Isabella leerde het bespelen van de [[viool]], en las de werken van filosofen en theologen zoalsonder anderen; [[Jacques-Bénigne Bossuet]] en [[John Law (econoom)|John Law]]. Ze was vaak neerslachtig en na de dood van haar moeder in [[1759]], dacht ze vaak aan de dood.
 
Op [[6 oktober]] [[1760]], op 18-jarige leeftijd, werd ze uitgehuwelijkt aan de latere [[keizer Jozef II]] van het [[Heilige Roomse Rijk]]. De mensen aan het hof van Wenen waren snel gecharmeerd van Isabella, dit kwam vooral door haar schoonheid en intelligentie. Isabella kon moeilijke wiskundige problemen oplossen.
 
Isabella en Jozefs zuster, aartshertogin [[Maria Christina van Oostenrijk (1742-1798)|Maria Christina]] werden snel goede vriendinnen. Ook al ontmoetten de twee elkaar elke dag, ze schreven ook brieven naar elkaar. Alleen Isabella's brieven zijn bewaard gebleven. Uit deze brieven lijkt naar voren te komen dat deze relatie zich tot een liefdesrelatie had ontwikkeld:
{{Citaat|''Ik schrijf u opnieuw, wrede zuster, hoewel ik u nog maar net heb verlaten. Ik kan het niet uitstaan om te wachten om mijn lot te weten, en om te leren of u mij een persoon vindt die uw liefde waardig is, of dat u mij in de rivier zou willen gooien. Ik kan deze onzekerheid niet verdragen, ik kan niets anders bedenken dan dat ik waanzinnig verliefd ben. Kon ik maar weten waarom dit zo is, want je bent zo wreed dat men niet van jou zou moeten houden, maar ik kan er niets aan doen.''|Isabella van Parma<ref name="univ_Mari">{{Cite web | title = Maria Theresia of Austria | trans-title = | author = Margaret Goldsmith | work = univie.ac.at | date = 1936 | accessdate = 2018-02-16 | url = http://www.univie.ac.at/elib/index.php?title=Maria_Theresia_of_Austria_-_Margaret_Goldsmith_-_1935 | language = en}}</ref>}}
 
Isabella baarde uiteindelijk twee kinderen: [[Maria Theresia van Oostenrijk (1762-1770)|Maria Theresia]] in [[1762]] en Marie Christine in [[1763]]. Haar tweede kind Marie Christine (vernoemd naar haar schoonzus) stierf in het kraambed, Isabella zelf overleed enkele dagen later aan de [[pokken]]. Haar dochter Maria Theresia overleed in [[1770]] aan een [[longontsteking]]. Jozef bleef na Isabella's dood ontroostbaar achter en trouwde twee jaar later met tegenzin met [[Maria Josepha van Beieren]]. Zij stierf in 1767 eveneens aan pokken.