Gestructureerd programmeren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 13:
Belangrijk is hierbij dat zowel een opdracht als een logische expressie willekeurig complex mag zijn. In programmeertalen is dat voor opdrachten gerealiseerd door ''begin…end''-constructies:
* ''BEGIN'' en ''END'' in [[programmeertaal Pascal|Pascal]];
* de [[Accolade (leesteken)|accolade]]s ''{'' en ''}'' in onder meer [[Programmeertaal C|C]], [[Programmeertaal Java|Java]], [[Scala (programmeertaal)|Scala]] en [[PHP]]
* indents (inspringen) in [[Python]].
Tenslotte is de toepassing van het concept van [[abstractie]] en daarmee van de [[subroutine]] een essentieel onderdeel van de gestructureerde aanpak.
Regel 121 ⟶ 122:
[[Edsger Dijkstra]] wees als eerste in augustus 1969 op de noodzaak van deze aanpak vanwege de beperkte vermogens van de menselijke geest: "het is onmogelijk om de correctheid van een programma van vele pagina’s te doorgronden". Hij pleitte er daarom voor om programma's en hun subroutines altijd te beperken in omvang en te voorzien van een heldere, goed afgebakende, bij voorkeur enkelvoudige functionaliteit. Later is dit concept van abstractie en gebruik van subroutines terecht gekomen in de Object Oriented [[Objectgeoriënteerd|OO]] aanpak, waarbij subroutines vervangen zijn door "Methods" die werken op Objecten of Klassen.
[[Ole-Johan Dahl]], E.W. Dijkstra en C.A.R. [[Hoare]] publiceerden in 1972 gezamenlijk een boek waarin de basisprincipes van programmacorrectheid, gestructureerde data, programma hiërarchie en lagen van abstractie fundamenteel werden behandeld. Ook het denken in klassen met data hiding en encapsulation werd hierin geïntroduceerd. Deze 3 vroege computerprogramma wetenschappers hebben daarmee de basis gelegd voor alle latere wetenschappelijke en commerciële werken over gestructureerd programmeren en de object oriented aanpak.
== Bron ==
| |||