Oudemannenhuis (Haarlem): verschil tussen versies

| lon_dir = E

}}

 

Een oudemannenhuis was een bejaardenhuis voor mannen. Wie voor het gebouw staat, ziet meteen dat het oudemannenhuis geen armlastige instelling was. De toegangspoort is fraai versierd met [[pilaster]]s, een cartouche met [[Wapen (heraldiek)|wapenschild]]en en bovenop een beeld van een oude man. Het Oudemannenhuis werd destijds zo mooi gevonden dat men schreef: het ‘Oldemannenhuys schijnt veel eerder een Paleis van een Prince’.

 

Vanaf 1810 werd het ''Gereformeerd- of Burgerweeshuis'' in het gebouw gevestigd dat eerder was opgericht door [[Coenraad Cuser]]<ref>https://www.gbwhaarlem.nl/geschiedenis/</ref>. De huisjes aan weerszijden werden hiervoor afgebroken, het hoofdgebouw en de poort bleven behouden. 127 wezen werden er ondergebracht. In 1854 werd het weeshuis eigendom van de [[Nederlandse Hervormde Kerk]]. Er werd ook nieuw personeel aangenomen, naast de binnenvader en de binnenmoeder. Er kwamen – in de geest van de [[Verlichting (stroming)|Verlichting]] - nu ook een naaimoeder, een schoolmeester en een kinderjuffrouw in dienst. In 1858 werd het gebouw uitgebreid met twee klaslokalen. Ook stadskinderen konden er terecht voor onderwijs. De schrijver [[Jacobus van Looy]] was een van de wezen die daar heeft geleefd en er zijn autobiografische cyclus ''Jaapje-Jaap-Jakob'' over heeft geschreven<ref>tekst [http://www.dbnl.org/tekst/looy001jaap01_01/ Jaapje], van Looy, 1917</ref>. Het gebouw werd begin 20e eeuw te klein en te duur in onderhoud. De wezen verhuisden naar een nieuw weeshuis, het Coen Cuser Huis, in de Olieslagerslaan.

<gallery>

Frans Hals - De regenten van het oudemannenhuis.jpg|De regenten van het oudemannenhuis geschilderd door Frans Hals