'''Jan Lenssens''' ([[Dendermonde]], [[20 augustus]] [[1935]] - [[Dendermonde]], [[11 juli]] [[2006]]) was een [[Vlaanderen|Vlaams]] [[politicus]] uit [[Dendermonde]] voor de [[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]]. In april [[1999]] kwam Jan Lenssens’ naam even in een slecht daglicht te staan naar aanleiding van de publicatie van een dossier over de als zelfmoord geklasseerde dood door een revolverschot van Piet Mertens, zijn boezemvriend en Dendermonds CM-secretaris, op de parking van het toenmalig CM-gebouw in de Wetstraat te Brussel op [[17 december]] [[1981]], de dag dat Lenssens voor de eerste keer [[minister]] werd.
Jan Lenssens werd geboren in Dendermonde en groeide op in een gezin van tien kinderen. Daar werden de kiemen gelegd van zijn latere politieke en sociale engagement. Na zijn studies aan de Sociale School ging hij in Oost-Vlaanderen aan de slag als propagandist van de bediendenvakbond LBC. In zijn stad en streek behoorde hij vlug tot de ‘jonge Turken’ die de verantwoordelijken van de toenmalige CVP wakker schudden. Hij werd voorzitter van de Commissie van Openbare Onderstand, het latere OCMW. Daar lag hij mee aan de basis van vernieuwende initiatieven.
Ondanks het electorale succes, leverde zijn eerste deelname aan de verkiezingen voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers geen zetel op. Vanuit deze periode stamt zijn actief engagement in de Christelijke Mutualiteit. Korte tijd was hij er verantwoordelijk voor het bewegingswerk.
In 1974 werd hij als lijsttrekker voor de CVP verkozen tot volksvertegenwoordiger. Nog geen tien jaar later trad hij aan als minister in de Vlaamse regering. Hij kreeg de eerste ‘witte woede’ over zich heen en sloeg mijlpalen in het gezondheids- en welzijnslandschap. Hij stimuleerde onder meer de samenwerking in de thuiszorg, zette het Vlaams Fonds voor de Sociale Integratie voor Personen met een Handicap op de sporen en lanceerde de formule van serviceflats.
Zowel tijdens als na zijn politieke loopbaan bleef Lenssens actief in de CM. Als voorzitter van CM Dendemonde en het latere CM Waas en Dender, als ondervoorzitter van de Landsbond en voorzitter van de Vlaamse Christelijke Mutualiteiten zette hij de leden steeds op een centrale plaats. Tot zijn afscheid in 2004 ging zijn grootste aandacht naar de meest kwetsbare leden, van wie hij de belangen met vuur verdedigde. De vroegere syndicalist Lenssens beschouwde de mutualiteit immers als de vakbond van de zieken.
Jan Lenssens gaat de geschiedenis in als een gedreven man met een sterke persoonlijkheid, een natuurlijk gezag, een enorme dossierkennis en - vooral - een diepe sociale bewogenheid en groot engagement.
Tussen [[1981]] en [[1992]] was hij Vlaams minister voor onder andere Welzijn en Gezin in de [[regering-Geens I]] tot de [[regering-Geens III]].
