Groenliberalisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Het is behouden bij sessie, heeft bronnen en interwiki's, dus geen reden voor twijfel
Regel 1:
Het '''groenliberalisme''' is een stroming binnen het [[liberalisme]] die streeft naar een verantwoorde en [[Duurzaamheid|duurzame]] economische groei, waarbij [[Natuur (werkelijkheid)|natuur]] en [[milieu]] zoveel mogelijk wordt ontzien. De schade die het milieu oploopt door de economische groei dient te worden gecompenseerd.<ref>''Journal of Environmental Policy & Planning I 261-270 (1999)'': ''Book Review [https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1002/%28SICI%291522-7200%28199911%291%3A3%3C261%3A%3AAID-JEPP31%3E3.0.CO%3B2-A Green liberalism: the free and the green society], Marcel Wissenburg, London, UCL Press, 1998.</ref> Men gaat uit van het zogenaamde [[schadebeginsel]] zoals dit in negentiende eeuw door de filosoof [[John Stuart Mill|J.S. Mill]] werd gepopulariseerd: alles is geoorloofd voor zover je de ander daardoor geen schade (of leed) toebrengtondervindt. Onder de noemer "de ander" rekenen groene liberalengroenliberalen niet alleen mensen (zoals door J.S. Mill werd bedoeld), maar ''alle levende wezens'' (dieren).<ref>Er doet zich dan natuurlijk ook de vraag voor of het ''überhaupt'' wel te verantwoorden is of menom dieren magte consumeren. Als men immers een dier slacht, dan breng jeondervindt het onherroepelijk schade toe: het dier wordt tenslotte gedood.</ref>
{{twijfel|zie [[Wikipedia:Te beoordelen pagina's/Toegevoegd 20180521|tbp 20180521]]|2=2018|3=06|4=05}}
Het '''groenliberalisme''' is een stroming binnen het [[liberalisme]] die streeft naar een verantwoorde en duurzame economische groei waarbij natuur en milieu zoveel mogelijk wordt ontzien. De schade die het milieu oploopt door de economische groei dient te worden gecompenseerd.<ref>''Journal of Environmental Policy & Planning I 261-270 (1999)'': ''Book Review [https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1002/%28SICI%291522-7200%28199911%291%3A3%3C261%3A%3AAID-JEPP31%3E3.0.CO%3B2-A Green liberalism: the free and the green society], Marcel Wissenburg, London, UCL Press, 1998.</ref> Men gaat uit van het zogenaamde [[schadebeginsel]] zoals dit in negentiende eeuw door de filosoof [[John Stuart Mill|J.S. Mill]] werd gepopulariseerd: alles is geoorloofd voor zover je de ander geen schade (of leed) toebrengt. Onder de noemer "de ander" rekenen groene liberalen niet alleen mensen (zoals door J.S. Mill werd bedoeld), maar ''alle levende wezens'' (dieren).<ref>Er doet zich dan natuurlijk ook de vraag voor of het ''überhaupt'' wel te verantwoorden is of men dieren mag consumeren. Als men immers een dier slacht, dan breng je het onherroepelijk schade toe: het dier wordt tenslotte gedood.</ref>
 
De term ''groen liberalismegroenliberalisme'' werd in [[1998]] bedacht door de [[Nederland]]seNederlandse hoogleraar en filosoof [[Marcel Wissenburg]] (*1962) in diens boek ''Green Liberalism: The Free and Green Society''.<ref>politics.co.uk: [http://www.politics.co.uk/comment-analysis/2018/05/10/it-s-time-for-a-lib-dem-green-party-merger ''It's time for a Lib Dem - Green party merger''] - 10 mei 2018</ref>
 
Groene liberalenGroenliberalen bevinden in het politieke spectrum tussen de [[klassiek liberalisme|klassieke liberalen]] en de [[sociaalliberalisme|sociaal-liberalensociaalliberalen]].<ref>John Barry: ''Greening Liberal Democracy. Practice, Theory and Political Economy'' in [https://books.google.nl/books?id=fu2GDAAAQBAJ&pg=PA66&lpg=PA66&dq=%22green+liberalism%22+%22social+liberalism%22&source=bl&ots=k10LPDfMe7&sig=zIjbj393w7Wjum_jlVfVlHlRUTg&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjJ2IWK05nbAhUMLcAKHexxCGM4FBDoAQgxMAI#v=onepage&q=%22green%20liberalism%22%20%22social%20liberalism%22&f=false ''Sustaining Liberal Democracy: Ecological Challenges and Opportunities''] onder red. M. Wissenburg en (voornoemde) J. Barry, pp. 66vv, Palgrave MacMillan, Belfast 2001</ref> Zijn bepleitten minder staatsingrijpen in het sociaal-economische domein dan de sociaal-liberalen, maar meer dan de klassieke liberalen.
 
In [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederland]] en [[België (hoofdbetekenis)|België]] zijn groen-liberalegroenliberale partijen (vrijwel) afwezig; binnen de (grote) liberale partijen zijn evenwel altijd wel ecologisch denkende en handelende liberalen aanwezig geweest. In [[Zwitserland]] bestaat een specifiek groen-liberalegroenliberale partij, de ''[[Grünliberale Partei|Grünliberale Partei der Schweiz]]'' (GLP)<ref>[https://grunliberale.ch/partei/leitlinien_positionspapiere.html ''Grünliberale Partei der Schweiz - Leitlinien & Positionspapiere''</ref> die wisselende successen boekt bij verschillende verkiezingen. In [[Duitsland (hoofdbetekenis)|Duitsland]] bestaat binnen [[Bündnis 90/Die Grünen]] een ''ökolibertäre'' groep rond [[Winfried Kretschmann]] (*1948)<ref>[https://www.lpb-bw.de/mp_kretschmann.html ''Der lange Weg zum Ministerpräsidentenamt] (...) "Kretschmann wird dem ökoliberalen Flügel zugerechnet" (...)"'' - 12 mei 2011</ref><ref>Qua opvatting kiest Kretschmann ook positie tussen klassiek- en sociaalliberalisme, vgl. [[:de:Ökolibertäre|Ökolibertäre]], waarbij voor ogen moet gehouden dat libertair hier dient te worden opgevat als liberaal</ref>, de [[Lijst van ministers-presidenten van Baden-Württemberg|minister-president van de deelstaat Baden-Württemberg]] die een beleid voorstaat die economisch liberaal is en tegelijkertijd in sterke mate rekening houdt met het milieu. Dit groenliberale beleid van Kretschmann en de zijnen wordt sinds de regeringsdeelname van Die Grünen sinds [[2011]] in Baden-Württemberg goeddeels geïmplementeerd.
 
==Zie ook==
* [[Liberalisme]]
 
{{Appendix}}