Manfred van Sicilië: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
10Guillot (overleg | bijdragen)
Regel 15:
 
==Levensloop==
Manfred was de buitenechtelijke zoon van [[keizer Frederik II]] van het [[Heilige Roomse Rijk]] en diens minnares [[Bianca Lancia]]. AlsAl vanaf zijn geboorte werd hij door zijn vader als wettig beschouwd en hij kreeg per testament van zijn vader de titel prins van [[Vorstendom Tarente|Taranto]]. Door zijn vader werd Manfred ook benoemd tot plaatsvervanger in [[Italië]] van zijn halfbroer, [[Koning van Duitsland|Rooms-Duits koning]] [[Koenraad IV (rooms-koning)|Koenraad IV]]. Manfred, die aanvankelijk de achternaam van zijn moeder droeg, studeerde in [[Parijs]] en [[Bologna (stad)|Bologna]] en had net als zijn vader een grote liefde voor poëzie en wetenschap.
 
Als plaatsvervangend heerser in Italië was Manfred loyaal aan zijn familie en toonde hij dat hij het vertrouwen van zijn vader waard was. Na de dood van zijn vader in 1250 kwam het koninkrijk Sicilië in beroering, vooral omdat [[paus Innocentius IV]] rellen aanmoedigde. Manfred slaagde erin om verschillende opstandige steden te onderwerpen, buiten de stad [[Napels (stad)|Napels]]. Toen zijn halfbroer Koenraad IV in 1252 in Zuid-Italië arriveerde, moest Manfred echter erkennen dat zijn autoriteit naar Koenraad IV overging. In oktober 1253 slaagde Koenraad er uiteindelijk in om Napels te veroveren. Manfred werd door zijn halfbroer echter gewantrouwd en Koenraad IV nam hem al zijn leendommen af en verzwakte Manfreds autoriteit in Taranto.