Chromatische aberratie: verschil tussen versies

Chromatische aberratie kan zich op digitale kleurenfoto's uiten als blauwe randjes langs randen met veel contrast. Op de foto van de witte bloem is dit zichtbaar als blauw buiten het scherp afgebeelde witte bloemblad. Blauw (golflengte ca. 450 nm) ligt namelijk aan de rand van het zichtbare spectrum, terwijl er wordt ontworpen voor optimale scherpte in het midden van het spectrum (ca. 600 nm), namelijk groen.

 

 

Een complexere vorm van chromatische aberratie is zichtbaar op de foto van de boom bij de roze/paarse takken tegen een heldere hemel. Deze kleurfout wordt meestal veroorzaakt door infrarood licht. De blauwe en rode pixels in digitale camera's zijn ook gevoelig voor infrarood (blauw en rood geven samen paars). Oude en eenvoudige camera's zijn niet goed geblokkeerd tegen infrarood licht wat zich uit in roze/paarse overstraling. Infrarood (golflengte ca. 700-1100 nm) ligt aan de andere kant van het zichtbare spectrum tegenover blauw met vergelijkbare storende kleurfouten als gevolg.