Irène Joliot-Curie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k plus is voor optelling - and is Engels - beide vervangen door "en"
k de streepjes op de e - gamma voluit voor betere leesbaarheid
Regel 23:
 
[[Bestand:Curie Joliot 1934 London.jpg|thumb|left|Irène en Frédéric (1934)]]
In 1926 trad ze in het huwelijk met de scheikundige [[Frédéric Joliot-Curie|Frédéric Joliot]], die als assistent werkzaam was in het laboratorium van haar moeder. Elf maanden later werd hun dochter HèleneHélène geboren – die later een bekend natuurkundige werd en zou trouwen met Michel Langevin, de kleinzoon van [[Paul Langevin]]. Hun tweede kind, zoon Pierre, een bioloog, werd in 1932 geboren.
 
Samen met haar man deed ze onderzoek naar radioactiviteit, in het bijzonder de productie van kunstmatige radioactieve elementen. In 1934 wisten ze [[Boor (element)|boor]] te transformeren in radioactief [[stikstof (element)|stikstof]], [[magnesium]] in [[silicium]] en radioactieve isotopen van [[fosfor]] uit [[aluminium]]. Twee jaar daarvoor, in 1932, hadden ze ontdekt dat [[beryllium]] hoog-energetische straling uitzendt bij beschieting met [[alfadeeltje]]s. Aanvankelijk dachten ze dat dit een nieuwe vorm van [[gammastraling]] betrof maar kort na hun publicaties<ref>{{Citeer journal
|author=Irène Curie en Frédéric Joliot
|year=1932
|title=Émission de protons de grande vitesse par les substances hydrogénées sous l’influence des rayons γgamma tréstrès pénétrants
|journal=Comptes Rendus
|publisher=
Regel 36:
|author=Irène Curie en Frédéric Joliot
|year=1932
|title=Effet d’absorption de rayons ggamma de très haute fréquence par projection de noyaux légers
|journal=Comptes Rendus
|volume=194|issue=