E. Jean Carroll: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
'''Elizabeth Jean Carroll'''
Haar "Ask E. Jean"-column verscheen sinds 1993 in ''Elle'' magazine en werd gerangschikt als een van de vijf beste tijdschrift-columns (samen met Anthony Lane van [[The New Yorker]] en Lewis Lapham van [[Harper's Magazine]]) door de [[Chicago Tribune]] in 2003. Eerder was zij de Amerikaanse ''Miss Cheerleader'' in 1964.
In juni 2019 beschuldigde Carroll president [[Donald Trump]] en mediamanager [[Les Moonves]] ervan dat zij haar medio jaren negentig seksueel hebben overrompeld. Beiden weerspraken deze beschuldigingen.<ref>https://www.apnews.com/899e37de570940a3a88d2245609ee328</ref>
== Afkomst en opleiding ==
Regel 14:
Voormalig hoofdredacteur van magazine ''Elle'', Amy Gross, en tegenwoordig hoofd van ''The Oprah Winfrey Magazine'', omschrijft het ''"Ask E. Jean" ''-debuut als volgt: "hoewel we haar op een steigerend paard hadden gezet weerklonken de juichkreten en de uitroepen van een onbevreesde volwassen vrouw".
[[National Broadcasting Company|NBC]]'s kabelkanaal, ''America's Talking'', produceerde van 1994 tot 1996 de ''Ask E. Jean television show'', gebaseerd op haar column.[''Entertainment Weekly'' noemde Carroll "de meest onderhoudende talkshow presentator, die u nooit zult zien".
Criticus Jeff Jarvis zei in ''TV Guide'' dat het zien van E. Jean en haar "robotachtige hyperactiviteit [hem] gek maakte". Hij vervolgde: "Echter, toen ging ik naar haar luisteren en kon het niet helpen van haar te gaan houden". E.Jean geeft goede adviezen".
Carroll werd genomineerd voor een [[Emmy]] voor haar teksten ten behoeve van de [[Saturday Night Live]]-show (1985) en kreeg een ''Cable Ace Award'' voor de ''Ask E. Jean show''m(1995).
Carroll exploiteert ook de ''AskEJean.com''-website, gebaseerd op de ''Elle''-column, waar gebruikers vragen kunnen intypen en direct video-antwoorden ontvangen over favoriete thema's, zoals carrière, schoonheid, seks, mannen, dieet, "penibele situaties", en vriendschappen. Ook kunnen zij verbinding maken met de ''Advice Vixens'', waar adviezen worden uitgebracht door andere gebruikers.
Regel 27:
In juni 1994 ging zij naar [[Indiana]] om uit te zoeken waarom vier blanke kinderen van school werden gestuurd omdat ze zich hadden verkleed als zwarte kunstenaars in het theaterstuk "The Return of the White Negro".
In "The Loves of My Life" (juni 1995), spoorde zij haar oude vrienden op en trok in bij hen en hun vrouwen. Bill Tonelli, haar ''Esquire'' en ''Rolling Stone''-uitgever, gaf als commentaar: "Alle verhalen van E. Jean lijken nogal op elkaar. En dat is: ‘Hoe ziet deze persoon eruit als hij of zij met E. Jean in de kamer is?' Zij is nu eenmaal niet in staat om oninteressant te zijn.".
Op het hoogtepunt van het tijdperk van de "Sensibele Man" schreef zij voor de ''Playboy'' van februari 1988 dat "dat moderne vrouwen lopen te klagen dat zij een primitieve man willen". Het bracht haar op het idee dat het leuk zou zijn om naar [[Nieuw-Guinea]] te vertrekken om daar een echte primitieve man te vinden". Carroll trok met een Papoea-gids en een Telefomin-krijger het ''Sterrengebergte'' in. Ze zou de eerste blanke vrouw worden die de voettocht van Telefomin naar Munbil in het vroegere [[West-Irian Jaya]] maakte, en daarbij bijna het leven liet.
Voor ''Outside'' schreef Carroll o.a. over het bezoeken van de [[Fran Lebowitz]] camping en het afdalen van de Colorado met een groep "Vrouwen die joggen zonder kleren aan". Verscheidene stukken van E. Jean voor ''Outside'' zijn opgenomen in diverse non-fictie bundels, zoals ''The Best of Outside: The First 20 Years'', (Vintage Books, 1998), ''Out of the Noosphere: Adventure, Sports, Travel, and the Environment'', (Fireside, 1998) en ''Sand in My Bra: Funny Women Write from the Road'', (Traveler's Tales, 2003).
== Bibliografie ==
Regel 51:
== Seksueel geweld beschuldigingen ==
Op 21 juni 2019 schreef Carroll in ''New York magazine'' dat Donald Trump haar eind 1995 of voorjaar 1996 seksueel attaqueerde in een Bergdorf Goodman warenhuis in New York City.<ref>https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/trump-beschuldigd-van-verkrachting-door-voormalig-miss-cheerleader-usa~bf6892e3/</ref>
BBC News beschreef het als een beschuldiging van verkrachting. Carroll schreef dat zij sinds de betreffende seksuele aanval met niemand meer gemeenschap heeft gehad. Ze schreef ook dat ze twee vriendinnen over het incident had verteld. Deze vriendinnen bevestigden ''New York'' dat zij inderdaad zo'n conversatie met Carroll hadden gevoerd.<ref>https://edition.cnn.com/2019/06/30/media/reliable-e-jean-carroll/index.html</ref>
Het artikel was een deel van het uittreksel uit Carroll's boek "What Do We Need Men For?", A Modest Proposal", Waarvan de publicatie is gepland op 2 juli 2019.
Het ''Witte Huis'' en Trump ontkenden de aantijgingen. De volgende dag ontkende Trump Carroll ooit te hebben ontmoet of te weten wie zij was.
Niettemin overlegde Carroll een foto van haar met Trump in 1987.<ref>
Carroll beschuldigde ook mediamagnaat [[Les Moonves]] ervan dat hij midden jaren negentig haar in een lift seksueel had geattaqueerd nadat zij hem had geinterviewd. Moonves sprak de beschuldiging tegen.
Regel 65:
{{Appendix|2=
*{{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=E. Jean Carroll|oldid=904179650|datum=20190630}}
{{References}}
}}
{{DEFAULTSORT:Caroll, E. Jean}}
[[Categorie: Amerikaans journalist]]
| |||