'''Systole''' ({{IPA|ˈsɪstolə}}) is de fase waarin de [[Ventrikel (hart)|kamers]] van het [[hart]] [[spiercontractie|contraheren]] (samentrekken).
Regel 9:
==Tijdens de hartactie==
[[Bestand:Systole QRS Complex.png|thumb|150px|left|ECG-registratie van één hartslag; de systole begint het QRS-complex en eindigt met de T-top]]
Door een elektrische prikkel die ontstaan is in de [[sinusknoop]] en via de boezems en de [[Atrioventriculaire knoop|AV-knoop]] via de ''bundel van His'' de hartspier bereikt, verliest de wand van de spiercellen zijn elektrische lading en trekt de spier samen. Op het ECG is dit zichtbaar als het QRS complex. De celmembraan blijft nog even ontladen tot de celmembraan weer gepolariseerd raakt, dat is zichtbaar tijdens de T-top op het ECG. Dan begint de [[Diastole (hart)|diastole]] waarin de kamers zich weer vullen.
{{clearleft}}
==Bloeddruk==
[[Bestand:Wiggers Diagram.png|left|thumb|150px|Onder meer de druk in de ventrikel en aorta]]
Tijdens de systole loopt de drukbloeddruk diein de [[linkerventrikel]] het bloed meegeeften de aorta in, op tot (normaal)zo’nzo'n 125 mm Hg. Dit noemen weis de ''systolische'' [[bloeddruk]]. Als dan de kamer tijdensTijdens de diastole zakt de druk voorbij de aortaklep iets tot ongeveer 80 mm Hg: de ''diastolische'' bloeddruk. Deze drukgolven, of polsgolven, hebben enige tijd nodig om van de aorta naar bijvoorbeeld de pols te komen. De drukken in de rechterventrikel en de [[longslagader]] zijn ongeveer zes keer zo laag.
Deze drukgolven, of polsgolven, hebben enige tijd nodig om van de aorta naar bijvoorbeeld de pols te komen.
De drukken in de rechterventrikel en de [[longslagader]] zijn ongeveer zes keer zo laag.
