Diastole (hart): verschil tussen versies

'''Diastole''' ({{IPA|di­'a­sto­lə}}) is de medische naam voor de fase waarin het [[hart]] zich ontspant en weer volzuigt met bloed. Deze fase duurt, in rust, 0,4 seconden.

Tijdens de ''diastole'' is het [[myocard]] ontspannen en zijn celmembraan elektrisch geladen (gepolariseerd). De [[aortaklep]] en de [[pulmonalisklep]] zijn gesloten en de [[atrioventriculaire kleppen]], de kleppen tussen de boezems en de kamers (links de [[mitralisklep]] en rechts de [[tricuspidalisklep]]), staan open. De diastole is de periode tussen de tweede en de eerste harttoon, dus tussen de T-top en het QRS-complex op het [[ECG]].

[[Bestand:Systole QRS Complex.png|thumb|ECG-registratie van één hartslag; de diastole begint na de T-top en eindigt met het begin van het QRS-complex. Tijdens de P-top trekken de boezems samen.]]

Hoewel de meeste aandacht in de [[cardiologie]] traditioneel naar de samentrekkingsfase (systole) uitgegaan is, kunnen er ook bij de diastole stoornissen optreden die een [[pathologie|pathologische]] betekenis hebben. Met name bij zeer zwaar belaste harten wordt de [[hartspier|spierwand]] aanvankelijk erg dik en sterk waardoor een soepele ontspanning en een goede vulling in de diastolische fase weleens wordt belemmerd; dit wordtis ''diastolische disfunctie'' genoemd. Het treedt weleens op bij extreme [[duursport]]ers, maar ook bij langdurige ernstige [[hoge bloeddruk]] of bij sommige aangeboren hartafwijkingen of [[hartklep]]afwijkingen.