1e Pantserleger: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Armee-Abteilung link ingevoegd
Regel 55:
 
==== Uman en Kiëv ====
Na de [[tankslag bij Brody]] hervatte ''Panzergruppe 1'' zijn opmars. De legers van het [[Zuidwestelijke Front (Sovjet-Unie)|Zuidwestelijke Front]] trokken zich terug naar de Stalinlinie, een reeks van onafgewerkte forticatiesfortificaties die zich uitstrekte tussen de [[Pripjatmoerassen]] en de [[Zwarte Zee]]. Het [[3e Legerkorps (Wehrmacht)|3de gemotoriseerde korps]] en het [[48e legerkorps (Wehrmacht)|48ste gemotoriseerde korps]] braken door de linie. De Sovjets trokken zich verder terug. Kolonel-generaal M.P. Kirponos concentreerde zijn verdediging op de toegangswegen naar Kiëv en hij wist stand te houden tegen de eerste Duitse aanval. Zodra de infanteriedivisies van het [[6e Leger (Wehrmacht)|6de leger]] waren gearriveerd, kon [[kolonel-generaal]] [[von Kleist]] zijn eenheden losmaken uit het gevecht ten westen van Kiëv. Hij zag de kans om twee legers van het [[Zuidelijke Front (Sovjet Unie)|Zuidelijke Front]] te omsingelen.''Panzergruppe 1'' zwenkte naar het zuidoosten. Op 31 juli 1941 bereikte het 48ste gemotoriseerde korps [[Talne]] op 50 kilomterkilometer ten oosten van Uman. Kolonel-generaal von Kleist stuurde zijn tanks verder naar [[Pervomaisk]] en op 2 augustus 1941 ontmoette het 14de gemotoriseerde korps de voorhoede van het [[11e Leger (Wehrmacht)|11de leger]] aan de oever van [[Sinyuha]]. De Sovjets reageerden te laat om hun troepen terug te trekken. Het grootste deel van het 6de leger en het 12de leger werden omsingeld ten oosten van [[Oeman|Uman]]. De Sovjets hielden stand en de tanks van ''Panzergruppe 1'' moest de infanteriedivisies van het 11de leger helpen bij de vernietiging van de pocket. Op 8 augustus 1941 gaven de laatste Sovjets zich over.
 
Generaal von Kleist hergroepeerde zijn eenheden en de pantserdivisies volgden de rechteroever van de [[Dnjepr (rivier)|Dnjepr]]. Op 25 augustus veroverden ze een bruggenhoofd bij [[Dnjepropetrovsk]] en [[Zaporizja]]. De meeste pantserdivisies waren sinds 22 juni 1941 onafgebroken in actie geweest en de voertuigen waren dringend toe aan onderhoud. Om zijn verliezen aan te vullen werd op 26 augustus 1941 het [[Italiaans Expeditiekorps]] aan ''Panzergruppe 1'' toegevoegd. Het CSIR (''Corpo di Spedizione Italiano in Russia'') bestond uit 2 gemotoriseerde divisies en 1 cavaleriedivisies. Het telde 59 000 soldaten, 60 verouderde tanks, 5000 voertuigen en 220 kanonnen. Generaal von Kleist zette hen in om overgebleven weerstandsnesten te vernietigen.
 
Op 19 juli had [[Adolf Hitler]] beslist dat de opmars naar Moskou werd opgeschort. Eerst moesten de flanken van Legegroep Centrum worden beschermd. ''Panzergruppe 2'' kreeg de opdracht om naar het zuiden te zwenken en samen met ''Panzergruppe 1'' het Zuidwestelijk Front te omsingelen. Op 12 september begon ''Panzergruppe 1'' zijn opmars naar het noorden. Generaal von Kleist trok het 48ste gemotoriseerde korps terug uit het bruggenhoofd bij Dnjepropetrovsk. Zijn andere korpsen, die hun beste voertuigen hadden moeten overdragen aan het 48ste gemotoriseerde korps, bleven in de Dnjepr bocht achter. Het korps ging stroomopwaarts naar bruggenhoofd van [[17e Leger (Wehrmacht)|17de leger]] bij [[Kremenchug]]. De aanval verrastteverraste de Sovjets, die een aanval in de richting van Rostov hadden verwacht. De 16de pantserdivisie legde de eerste dag meer dan 50 kilomterkilometer af. De 9de pantserdivisie volgde haar op de voet. Op 17 september sloot de ring zich bij Lokhvitsa. Meer dan 600 000 soldaten van het Zuidwestelijk Front gaven zich over.
 
==== Zee van Azov en Rostov ====