Slaapapneu: verschil tussen versies

Iedereen heeft weleens een ademstop in zijn slaap. Slaapapneu houdt in dat de ademhaling herhaaldelijk tijdens de slaap wordt belemmerd door complete obstructie (apneu) of gedeeltelijke obstructie (hypopneu) van de [[keel (anatomie)|keel]] of bovenste luchtweg. Men spreekt van een slaapapneusyndroom (SAS) bij meer dan vijf onderbrekingen per uur. Na een onderbreking in het ademhalen volgt een periode van min of meer normaal ademen waarna er weer perioden van ademstilstand komen. Deze perioden van ademstilstand kunnen relatief kort zijn en variërenovermatige vanslaperigheid 10 tot 30 secondenoverdag. Perioden langer dan 30 seconden komen ook voor.

Na een onderbreking in het ademhalen volgt een periode van min of meer normaal ademen waarna er weer perioden van ademstilstand komen. Deze perioden van ademstilstand kunnen relatief kort zijn en variëren van 10 tot 30 seconden. Perioden langer dan 30 seconden komen ook voor. Als gevolg van de ademstops raakt de [[gaswisseling]] verstoord waarbij onvoldoende [[dizuurstof|zuurstof]] wordt opgenomen (hypoxemie) en geen [[koolstofdioxide|koolzuurgas]] uitgeademd (hypercapnie). De hersenen geven, via het [[ademhalingscentrum]], het lichaam een signaal om wakker te worden. Na ontwaken, vaak met een schok, wordt de ademhaling hervat, maar de patientpatiënt is wakker en/of zijn slaap is verstoord. (zie ook [[Slaap (rust)#Slaapfases|Slaapfases]])

Het klachtenpatroon van de patiënt kan bestaan uit een zeer onrustige slaap, niet uitgerust wakker worden, overdag in slaap vallen op onverwachte momenten (zie [[microslaap]]) en extreme vermoeidheid. De [[diagnose]] wordt gesteld in een zogenaamd slaapcentrum, vaak een onderdeel van een ziekenhuis. Het onderzoek dat daar wordt uitgevoerd noemt men een slaaponderzoek of [[polysomnografie]]. Hierbij worden tijdens de slaap diverse metingen uitgevoerd die met de hersenactiviteit en ademhaling samenhangen.