Kritik der praktischen Vernunft: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k https://onzetaal.nl/taaladvies/een-van-beiden/, replaced: één van de → een van de met AWB |
|||
Regel 2:
'''Kritik der praktischen Vernunft''' is de titel van het tweede hoofdwerk van [[Immanuel Kant]]. Het werk wordt ook wel als de "tweede Kritik" aangeduid (naast de "[[Kritik der reinen Vernunft]]" en de "[[Kritik der Urteilskraft]]"), en het verscheen in [[1788]].
Hierin behandelt Kant zijn [[moraalfilosofie]]/[[ethiek]] en het geldt tot op heden als
== Het categorisch imperatief ==
Regel 12:
# Handel enkel volgens de gedragsregels waarvan je kan willen dat zij een algemene wet zouden zijn
# Handel zo dat je de mensheid, zowel in je eigen persoon als in de persoon van ieder ander, nooit als louter middel benadert, maar steeds ook als doel
# Handel volgens zodanige gedragsregels, dat uw wil zichzelf tegelijk als algemeen-wetgevend kan beschouwen.
Met deze derde formulering komt Kants visie op moraal en haar analogie met zijn visie op de kennis scherp naar voor. Kant leidt de principes van de moraal direct af uit de menselijke [[rede]], in plaats van uit een goddelijk voorschrift.
Regel 24:
verplichten.
De loutere vorm van de algemene wet bepaalt de vrije autonome wil van de zuivere rede.
De mens heeft als autonoom redelijk wezen de vaardigheid van directe kennis van zijn wil, en verheft zich in de praktische rede boven zijn empirisch karakter en zijn afhankelijkheid van de buitenwereld. Hij is vrij in zijn handelen volgens zedelijke regels.
| |||