Barend Barendse: verschil tussen versies

Barendse begon zijn loopbaan als kantoorbediende bij een verzekeringsmaatschappij. In de jaren 30 startte hij het [[cabaret (kleinkunst)|cabaretgezelschap]] ''Bob Nelson''. Hij maakte zijn radiodebuut bij [[Radio Herrijzend Nederland]] en werkte mee aan [[AVRO]]'s ''[[Bonte Dinsdagavondtrein]]''.

[[Tom Schreurs]] vroeg hem als verslaggever van het [[wielrennen]], in welke functie hij regelmatig de [[Tour de France]] en andere wielerevenementen versloeg, vanaf [[1952]] ook voor de televisie. Toch is hij minder bekend geworden dan [[Jan Cottaar]] en [[Theo Koomen]]. Het heeft wel ééneen van de [[Lijst_van_uitdrukkingen_en_gezegden_uit_het_sportcommentaarLijst van uitdrukkingen en gezegden uit het sportcommentaar|bekendste citaten]] uit de geschiedenis van de Nederlandse sportjournalistiek opgeleverd. Op 23 mei 1958 kreeg Barendse tijdens zijn verslag van Olympia's [[Ronde van Nederland]] de melding in zijn koptelefoon: "[[Pierre Pflimlin]] is gevallen". Waarop Barendse riep: "Aan namen heb ik niks. Rugnummers moet ik hebben". De melding had echter geen betrekking op een wielrenner, maar op de laatste premier van de [[Vierde Franse Republiek]].

De bekroning van zijn loopbaan was zijn eigen radioverzoekplatenprogramma ''Bij Barend'', dat tussen 1972 en 1979 iedere zaterdagmiddag op [[Hilversum 3]] van 2 tot 4 uur live door hem werd gepresenteerd. Onderdeel hiervan was een felicitatie aan echtparen die vijftig, zestig of zeventig jaar getrouwd waren, en aan mensen die 90 of 100 jaar of ouder werden in de rubriek 'Eregalerij van de Oude Glorie'.