Les XX: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Genodigden |
|||
Regel 46:
== Genodigden ==
;uit Frankrijk
* [[Louis Anquetin]] (1888)
* [[Paul Cézanne]] (1890)
Regel 73 ⟶ 74:
* [[Georges Seurat]] (1887 + 1889 + 1891)
* [[Henri de Toulouse-Lautrec]] (1888 + 1890 + 1892 + 1893).
;uit Nederland
* [[George Hendrik Breitner]] (1886)
* [[Isaac Israëls]] (1884)
* [[Vincent Van Gogh]] (1890 + 1891)
* [[Floris Verster]] (1891)
* [[Johan Thorn Prikker]] (1893).
De uitgenodigde Amerikaanse kunstenaars waren: [[Mary Cassatt]] (1892) en [[James McNeill Whistler]] (1884 + 1886 + 1888).▼
;uit Engeland
* [[Walter Crane]] (1891)
Ten slotte exposeerde ook nog de Italiaanse [[Giovanni Segantini]] (1890).▼
* [[Ford Madox Brown]] (1893).
;uit de Verenigde Staten
* [[Mary Cassatt]] (1892)
▲
;uit Italië
Herhaalde tribulaties werden vaak heftig onder woorden gebracht en waren zeker niet ongewoon. Zo wees Ensor, toch de voortrekker van de groep, het [[pointillisme]] van Van Rysselberghe smalend af. In 1884 betwistte hij, samen met Vogels, de opname van Whistler, terwijl Finch en Schlobach de verdediging van de Amerikaanse meester opnamen. Zelf ontliep Ensor nauwelijks het ontslag, toen zijn "Entrée du Christ", toch zijn meesterwerk, in 1889 geweigerd werd. Henry de Groux, het "[[Enfant terrible (uitdrukking)|enfant terrible]]" van de XX, werd uitgesloten, toen hij irritant protesteerde tegen de "afstotelijke bloempotten" van Vincent Van Gogh, in 1890. Het was trouwens op dit ''Salon des XX'' dat Anna Boch voor 400 Belgische frank een schilderij van Van Gogh kocht, "De rode wingerd", het enige werk dat tijdens zijn leven werd verkocht.
| |||