David Platt: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Japiobot (overleg | bijdragen)
Regel 24:
 
==Biografie==
David Platt werd opgeleid bij de jeugd van [[Manchester United FC|Manchester United]] maar kreeg geen kans in het eerste elftal. Hij kon in januari 1985 met een vrije transfer naar [[Crewe Alexandra]] waar hij zichzelf opwierp als een sterke en vlot scorende middenvelder. Verscheidene clubs toonden interesse in hem, maar het was [[Aston Villa]] dat de speler voor £200000 aankocht in februari 1988.
 
Na een korte aanpassing aan het voetbal op het hoogste niveau wist de speler twee sterke seizoenen op het hoogste niveau te spelen. Hij werd hiervoor in 1989 beloond door [[Bobby Robson]] die hem voor de eerste keer opstelde in een wedstrijd van de Engelse nationale ploeg. Dit was in een vriendschappelijke wedstrijd tegen [[Italië]] (0-0) op woensdag [[15 november]] [[1989]], toen hij na 78 minuten inviel voor [[Peter Beardsley]]. Andere debutanten in dat duel waren [[Dave Beasant]] (Chelsea), [[Nigel Winterburn]] (Arsenal) en [[Mike Phelan]] (Manchester United).
Regel 32:
In de zomer van 1991 vertrok Platt naar [[AS Bari]] in Italië waar hij in de [[Serie A]] ging spelen. De club had £5500000 veil voor de speler. AS Bari degradeerde dat jaar echter naar de [[Serie B]] en werd Platt getransfereerd naar [[Juventus]]. Weer een jaar later ging hij naar [[Sampdoria]].
 
Platt bleef echter een vaste waarde in de Engelse nationale ploeg. Hij speelde op het voor de Engelsen desastreuze [[Europees_kampioenschap_voetbal_1992Europees kampioenschap voetbal 1992|Europees kampioenschap]] in 1992 in Zweden waar hij de enige goal voor de nationale ploeg scoorde in een wedstrijd tegen de Zweden. De ploeg kwalificeerde zich niet voor het wereldkampioenschap in [[wereldkampioenschap voetbal 1994|1994]] en tijdens het Europees kampioenschap in [[Europees kampioenschap voetbal_1996voetbal 1996|1996]] in Engeland was hij een bankzitter geworden. Hij startte wel nog in de kwartfinale tegen [[Spanje]]. Na het toernooi nam hij afscheid van het internationale voetbal met 62 caps en 27 goals.
 
Intussen was hij alweer getransfereerd naar de [[Premier League]] waar hij de kleuren van [[Arsenal FC|Arsenal]] ging verdedigen. Hij won met de ploeg de dubbel: de titel en de [[FA Cup]] in 1998.
Regel 50:
|-
| 1984/85 || [[Manchester United FC]] || {{EN-VLAG}}
| [[Football_League_First_DivisionFootball League First Division|First Division]] || 0 || 0
|-
| 1984/85 || [[Crewe Alexandra FC]] || {{EN-VLAG}}
Regel 68:
|-
| 1988/89 || Aston Villa FC || {{EN-VLAG}}
| [[Football_League_First_DivisionFootball League First Division|First Division]] || 38 || 7
|-
| 1989/90 || Aston Villa FC || {{EN-VLAG}}
Regel 98:
|-
| 1999/00 || [[Nottingham Forest FC]] || {{EN-VLAG}}
| [[Football_League_First_DivisionFootball League First Division|First Division]] || 3 || 0
|-
| 2000/01 || Nottingham Forest FC || {{EN-VLAG}}