Atletiekbaan: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k https://onzetaal.nl/taaladvies/een-van-beiden/, replaced: één van de → een van de (2), Eén van de → Een van de met AWB |
|||
Regel 6:
Ook in het klassieke [[Rome (stad)|Rome]] bestonden atletiekbanen. De bekende [[Piazza Navona]] is een plein dat nog de vorm heeft van de hardloopbaan die daar gelegen heeft. Om de baan heen is gebouwd, maar de baan zelf is onbebouwd gebleven. (Zie {{Coördinaten-inline|41_53_56.24_N_12_28_23.03_E_type:landmark_scale:3125_region:IT|luchtfoto}}.)
De eerste moderne atletiekbanen waren van gras. De 'echte' hadden een stenen binnenrand, maar ook was het mogelijk om ad hoc een baan op een willekeurig stuk gras uit te zetten, zoals een hobbelig voetbalveld, of op weilanden met veel graspollen en kuiltjes, waar niet zelden ook de koeienvlaaien moesten worden 'genomen'. Een curieus voorbeeld was de voormalige baan in het
De opvolgers van grasbanen waren de [[Sintelbaan|sintelbanen]]. In [[Nederland]] werd de eerste sintelbaan in 1923 in gebruik genomen. Twintig jaar later, in 1943, was het aantal sintelbanen in Nederland uitgegroeid tot twaalf. Bij dit type atletiekbanen sleten de afzonderlijke banen langzaam weg en moesten daags voor een wedstrijd de banen opnieuw getrokken worden. Bij regen kon het een behoorlijke modderboel worden. Toch heeft [[Fanny Blankers-Koen]] een paar van haar superprestaties tijdens de [[Olympische Zomerspelen 1948|Olympische Spelen van 1948]] in de regen verricht. Op sintelbanen werden onder de [[Spikes (atletiek)|spikes]] lange punten gemonteerd, tot 18 mm aan toe (en bij het speerwerpen 24 mm). De laatste [[Olympische Zomerspelen 1964|Olympische Spelen]] die op sintels zijn verwerkt waren die van [[Tokio]] in 1964.
| |||