Goelag: verschil tussen versies

Vooral onder het bewind van [[Jozef Stalin]] zijn veel mensen naar de kampen gestuurd; volgens officiële partijstatistieken die in 1993 werden vrijgegeven door de Russische overheid zouden in 1939, dus vlak na de periode van de Grote Zuiveringen 2.022.976 mensen gevangen hebben gezeten. Een wetsartikel tegen staatvijandige activiteiten, het beruchte Artikel 58, maakte het mogelijk om letterlijk iedereen op te sluiten, onder de noemer ''Vijanden van het Volk''. Hierbij waren politieke tegenstanders (zogenaamde contrarevolutionairen ofwel ''kontras'' resp. ''kontriks'') en [[geestelijke]]n, maar ook bijvoorbeeld zogenaamde klassevijanden (bijvoorbeeld mensen met een adellijke afkomst), [[filatelist]]en (wegens verdachte belangstelling voor het buitenland), gehandicapten (wegens anti-Sovjet-propaganda) en later ook mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dwangarbeid in [[Duitsland]] hadden verricht (wegens hulp aan de vijand). Bepaalde volkeren die de politiek van Russificatie in de weg stonden moesten het extra ontgelden, zoals de Baltische volkeren en West-Oekraïners. Na de [[Poolse campagne]] werden honderdduizenden Polen uit het door de Sovjet-Unie bezette oosten van Polen naar de goelag gestuurd. Een van hen, [[Gustaw Herling-Grudziński]], schreef het eerste boek (''A World Apart'', 1951) over de goelag dat in het westen gepubliceerd werd. Meer dan een miljoen goelaggevangenen werd "vrijgelaten" om in het Rode Leger te dienen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Meer dan de helft van alle goelagdoden uit de periode 1934-1953 viel tijdens de oorlogsjaren.

 

 

=== Regimeverzwaring ===