Philippe Maystadt: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RobotE (overleg | bijdragen)
k Robot: automatisch tekst vervangen (-Kamer van Volksvertegenwoordigers +Kamer van volksvertegenwoordigers)
Regel 5:
Als doctor in de rechten aan de [[Université Catholique de Louvain|UCL]], kandidaat in de letteren en de wijsbegeerte aan de UCL en Master of Arts in Public Administration aan de [[Claremont Graduate School]] in [[Los Angeles]] in de [[Verenigde Staten]] werd hij beroepshalve hoogleraar aan de UCL. Van 1974 tot 1977 was hij ook kabinetsadviseur op het kabinet van de minister van Waalse Aangelegenheden.
 
Voor de [[cdH|PSC]] (voorloper van cdH) zetelde hij van 1977 tot 1991 in de [[Kamer van Volksvertegenwoordigersvolksvertegenwoordigers]], wat hij in 1995 en van 1998 tot 1999 opnieuw was. Van 1991 tot 1995 en voor enkele maanden in 1999 was hij rechtstreeks gekozen senator in de [[Senaat (België)|Belgische Senaat]]. Van 1977 tot 1995 was hij hierdoor automatisch ook lid van de [[Cultuurraad voor de Franse Cultuurgemeenschap]] (1977-1980), de [[Parlement van de Franse Gemeenschap|Raad van de Franse Gemeenschap]] (1980-1995) en de [[Waals Parlement|Waalse Gewestraad]] (1980-1995).
 
Van 1978 tot 1979 was hij politiek secretaris van de PSC, waarna hij tussen 1979 en 1998 een ministeriële loopbaan had. Van 1979 tot 1980 was hij staatssecretaris voor het Waalse Gewest (toegevoegd aan de minister van het Waalse Gewest), van 1980 tot 1981 minister van Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid, belast met de coördinatie van het Leefmilieubeleid, van 1981 tot 1985 minister van Begroting, Wetenschapsbeleid en het Plan, van 1985 tot 1988 minister van Economische Zaken en van 1988 tot 1998 minister van Financiën (van 1995 tot 1998 eveneens belast met Buitenlandse Handel). Van 1986 tot 1988 en van 1995 tot 1998 was hij tevens vicepremier. Hij eindigde zijn politieke loopbaan als partijvoorzitter van de PSC, wat hij was van 1998 tot 1999. Als minister van Financiën begeleidde hij België bij de toegang tot de [[Eurozone]] en in 1990 ondertekende en bekrachtigde hij samen met 14 andere regeringsleiders een van de meest liberale abortuswetgevingen ter wereld, nadat koning [[Boudewijn van België|Boudewijn I]] dit had geweigerd.