Parlementaire onschendbaarheid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Kamer van volksvertegenwoordigers - juiste spelling, replaced: Kamer van Volksvertegenwoordigers → Kamer van volksvertegenwoordigers met AWB |
|||
Regel 2:
== België ==
De parlementaire onschendbaarheid slaat in België op de beperkingen in de mogelijke vervolging van parlementsleden: alleen ambtenaren van het openbaar ministerie kunnen vervolgingen tegen parlementsleden instellen. Enkel [[gerechtelijk vooronderzoek]] zoals verhoren, confrontaties met getuigen, telefoontap, huiszoekingen en inbeslagnemingen kan uitgevoerd worden zonder voorafgaande toelating van de vergadering. Maar ook bij deze onderzoeksmaatregelen zijn een aantal bijzondere waarborgen. Dwangmaatregelen waarvoor een rechter vereist is, vergen een bevel van de eerste voorzitter van het hof van beroep. De voorzitter van naargelang lidmaatschap van het betrokken parlementslid [[Kamer van
Maar vooral vereisen de verwijzing naar of de rechtstreekse [[dagvaarding]] voor een hof of rechtbank,en een [[aanhouding]] de voorafgaande toelating van de betrokken kamer. Het betreft dan een opheffing van de parlementaire onschendbaarheid. Het verzoek tot opheffing van de parlementaire onschendbaarheid wordt gesteld door de procureur-generaal bij het hof van beroep van het betrokken rechtsgebied. De commissie Justitie in de Senaat of de bijzondere commissie Vervolging in de Kamer van volksvertegenwoordigers, onderzoekt of het verzoek niet moet worden geweigerd omdat de feiten onbetekenend zijn of een louter politiek karakter vertonen. De commissie maakt dan een verslag over aan de plenaire vergadering, die de definitieve beslissing neemt.
Regel 41:
<references />
}}
[[Categorie:Staatsrecht]]
| |||