Help:Waarom staat mijn bestand op de beoordelingslijst: verschil tussen versies

* aut -– auteursrecht: Degene die het bestand voorstelt voor verwijdering, meent dat het bestand een schending van het auteursrecht is.

* gi -– geen informatie: Deze afkorting betekent meestal dat u er of geen licentie, of onvoldoende informatie heeft gegeven om de licentie te kunnen controleren.

* ne -– niet encyclopedisch: het bestand lijkt geen nut voor een encyclopedie te hebben.

*De [[Wikipedia:Beleid_voor_gebruik_van_mediaBeleid voor gebruik van media#Licenties|licentie]] van het bronmateriaal

*Voor '''[[GNU-licentie voor vrije documentatie|GFDL-gelicenseerde]]''' bestanden geldt ''u mag dit object kopiëren, veranderen en commercieel gebruiken zolang u het onder dezelfde licentie uitgeeft, de auteur(s) vermeldt en de tekst van de licentie meelevert.''" U dient dus altijd de naam van de auteur op te nemen en voor de controleerbaarheid van de licentie een verwijzing naar de bron van dat materiaal. Wanneer het materiaal met een GFDL-licentie van een andere wiki van Wikimedia komt, kunt u een [[Help:Gebruik van interwiki-links|interwikilink]] toevoegen. Zorg dat u [http://tools.wikimedia.de/~magnus/commonshelper.php alle informatie] (maker, licentie, bron) van de andere Wikipedia overneemt.

Soms zijn foto's voor anderen niet terug te vinden op de pagina die u als bron opgegeven heeft. Het is daarom goed om het geüploade bestand te [[dieplinken]]:

==== Hoe moet ik laten weten dat ik toestemming heb gekregen? ====

* Bij uw toestemming dient de [[Auteursrecht#Overdracht_van_auteursrecht_en_licentieOverdracht van auteursrecht en licentie|rechthebbende]] expliciet (door een [[Wikipedia:Beleid voor gebruik van media#Toegelaten|toegelaten licentie]] te noemen) aan te geven op welk materiaal (bijvoorbeeld een [[Uniform Resource Locator|URL]] of een verzameling bestanden) de licentie wordt verleend. [[Wikipedia:Beleid voor gebruik van media#Toegelaten#Veel_voorkomende_situatiesVeel voorkomende situaties|Hier]] staat een voorbeeld voor een e-mail aan een potentiële rechthebbende. Bedenk dat de maker van een werk rechthebbende is; de eigenaar van een schilderij is bijvoorbeeld geen rechthebbende als het gaat om [[auteursrecht]].

''Auteursrecht is het exclusieve recht van de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen. Hieronder valt onder andere het recht om kopieën en reproducties van het werk te maken, te verkopen of om van dit werk afgeleide producten te maken en het werk publiekelijk tentoon te stellen.''^{[[Auteursrecht#Auteursrecht_als_exclusief_rechtAuteursrecht als exclusief recht|1]]}

Nee, dit brengt risico's met zich mee met betrekking tot copyrightschending. In 2005 werden er twee zaken aan de Nederlandse rechter voorgelegd met betrekking tot foto's die zonder toestemming van de maker op een Nederlandse internetsite waren gezet.

# Begin 2005 speelde er in Nederland een zaak van een fotograaf die € 9.000 eiste van galeries.nl omdat één foto die hij gemaakt had op die site stond zonder dat hij daar toestemming voor had gegeven (zie [http://www.netkwesties.nl/editie136/artikel2.html]). Deze foto van een kunstwerk van [[Wieteke van Dort]], had Van Dort nota bene zelf aan galeries.nl ter beschikking gesteld. Op die site staan tienduizenden foto's van kunstwerken die door de kunstenaars zelf aan galeries.nl ter beschikking zijn gesteld. Als reactie hierop verwijderden ze 30.000 foto's van hun site totdat zij een vrijwaringsverklaring hadden ontvangen (zie [http://web.archive.org/web/20051216163005/http://www.photoq.nl/news.php?newsid=624]). Uiteindelijk volgde in januari 2006 de uitspraak van de rechter die galeries.nl veroordeelde tot het betalen van een schadevergoeding van € 900 plus de proceskosten van ongeveer € 1.000 (zie [http://webwereld.nl/overheid/29731-galeries-nl-veroordeeld-voor-plaatsen-foto] en [http://web.archive.org/web/20060301212239/www.photoq.nl/news.php?newsid=1052]).

In principe vervalt het auteursrecht na 70 jaar na het overlijden van de fotograaf in Europa en de rest van de wereld. Hier zijn echter uitzonderingen op. Na het overlijden van de fotograaf gaat het auteursrecht voor 70 jaar over naar zijn erfgenamen. In de praktijk is toestemming vragen aan de (alle) erfgenamen om het beeldmateriaal vrij te geven vrijwel onmogelijk. Het is de plicht van de uploader om te achterhalen wie de auteursrechten heeft van het beeld. Vaak is de overlijdensdatum niet te achterhalen bij minder bekende fotografen. Veiligheidshalve gebruikt men dan een veiligheidsmarge van 150 jaar na eerste publicatie. (Eerste werken van een fotograaf in zijn carrière zijn meestal pas vanaf zijn twintigste en met gaat ervan uit dat die daarna maximaal nog 9080 jaar leeft: 9080 + 70 = 150.)

Bij veel prentbriefkaarten en andere werken is de fotograaf niet meer te achterhalen. Deze zijn vaak uitgegeven door grote uitgevers zoals Nels. LL etc. Als de fotograaf niet vermeld staat, dan mag anoniemede licentie {{[[:c:Template:PD-anon-70-EU|anonymousPD-anon-70-EU]]}} gebruikt worden. Let wel op: Bij lokale prentbriefkaartuitgevers die alleen lokale prentbriefkaarten produceren zijn het meestal fotografen die hun eigen werk publiceren. (70 jaar na overlijden)

In de Commons geldgeldt ook het principe dat het beeld rechtenvrij moet zijn in zowel de VS als in het land zelf. Voor lokaal werk zoals een (anoniemanonieme) prentbriefkaart van een Vlaams dorp wordt dit principe in de praktijk niet toegepast. Is het werk van voor 1923 dan is het verstandig vanom altijd de licentie {{[[:c:Template:PD-1923|PD-1923]]}} toe te voegen. Voor auteurs die banden hebben met de VS is het verstandig het duaal principe strikt te hanteren. In de VS geldgeldt namelijk een langere periode van 95 jaar. Het is zelfzelfs zo dat werken die in het publiek domein in de VS waren met terugwerkende kracht auteursrechten terugkregen. Alleen alals het werk al voor 1996 in het publiek domein in VS was, blijft het PD. Bij beelden uit de vroegere koloniën kunnenkan de auteursrechtwetgeving van de vroegere koloniale macht gebruikt worden (Nederlands recht voor Indonesië, en Belgisch recht voor Congo).

Voor het bepalen van de ouderdom van prentbriefkaart wordt allereerst gekeken naar de postgegevens (wanneer die verstuurd is) aan de achterkant. Vaak kan via Google een gelijkaardige briefkaart opgespoord worden waarbij er wel dateringsgegevens zijn. DeHet type achterkant geeft ook een indicatie (voor hoeveel aan postzegels geplakt moet worden bijvoorbeeld). Ook postzegels geven een datumindicatie. Daarnaast zijn wartzwart-wit briefkaartenwitbriefkaarten meestal tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw1950 uitgegeven. Voor de Tweede Wereldoorlog waren vrijwel alle briefkaart zwart-wit. Ingekleurde prentbriefkaarten waren zeer populair voor de Eerste Wereldoorlog. Verder zij er de inhoudelijke analyse van het beeld zelf die een indicatie kunnen geven. (Kledingkleding, auto's etc.).

Gebruik bij voorkeur altijd een eigen scan van een originele prentbriefkaart. Het is in principe toegestaan een scan te maken van een prentbriefkaart in een boek, maar de kwaliteit is slecht (scan van scan). Daarnaast komt er het databank-recht bij kijken als een heleheel prentbriefkaartenboek wordt gescand. Een verzamelaar heeft ook zijn rechten. Scan ook nooit uit een (prentbriefkaart)boek die nog in de verkoop is. Dat is niet netjes tegenover de uitgever.

Als laatste: Upload het gescande (oude) beeld nooit als eigen werk en zet daar altijd een indicatiedatum in. Kan ook een inschatting zijn zoals: Pre WW I of Pre WW II. Anders kankun je immers niet bepalen of de juiste licentie gebruikt wordt. GaatGa altijd uit van de laatst mogelijke datum i.v.m. licenties. BijZet bij anoniem werk zet dan ook {{[[:c:Template:unknownUnknown author|onbekendeUnknown auteurauthor]]}} neer bij auteur. Bij de bron kankun je nog altijd tussen haakjes zetten dat het van je privé verzamelingprivéverzameling briefkaarten afkomstig is.

== Zie ook ==