De [[Duitse]] [[filosofie|filosoof]] [[Gottfried Wilhelm Leibniz]] geeft een [[metafysica|metafysische]] onderbouwing van het optimisme in zijn boek ''[[Theodizee]]'' (ISBN 3787-31395-8). Voor hem was duidelijk dat [[God (christendom)|God]] in zijn [[almacht]] en [[goed en kwaad|goedheid]] slechts ''de [[beste van alle denkbaremogelijke werelden'']] [[schepping|geschapen]] kon hebben. [[Voltaire]] kon deze vorm van optimisme niet waarderen. Met zijn roman ''[[Candide]]'' [[polemiekPolemiek|polemiseerde]] polemiseerde hij in 1755 hevig tegen Leibniz in.
De term ''optimisme'' stamt niet van Leibniz zelf, maar is later met hem in verband gebracht. Het werd door [[Jezuïet|jezuïtische]] [[theoloog|theologen]] gebruikt om de ''zich als theoloog voordoende wiskundige'' (''"sich zum Theologen aufspielenden Mathematiker"'') op de hak te nemen.
Deze negatieve kleuring is in de loop der tijd verloren gegaan, en vormt met pessimisme een vragenpaar, hoe de wereld te beschouwen is: ''is het glas half vol of half leeg?
