Franse koloniale rijk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Quatre communes
Regel 56:
 
=== Status van de koloniale gebieden ===
Het Franse koloniale rijk kenmerkte zich door een gecentraliseerd bestuur en een grote neiging tot integratie : de kolonies en hun bevolking moesten zoveel mogelijk Frans worden. In de oude kolonies Guadeloupe, Martinique, Frans-Guyana en Réunion, alsmede de [[Vier Gemeenten]] (''Quatre communes'') in Senegal die al lang Frans waren, hadden de inwoners een volwaardig Frans staatsburgerschap, met inbegrip van stemrecht, en waren ze in het Franse parlement vertegenwoordigd. In de andere kolonies, in verreweg het grootste deel van het rijk, was er een onderscheid tussen Franse burgers en onderdanen. De autochtone bevolking was onderworpen aan het statuut van inboorlingschap, aan het ''indigénat''.Dit hield in dat ze aan het plaatselijke, traditionele recht was onderworpen. Inboorlingen konden zonder vonnis van een rechter worden gestraft en tot het verrichten van taken worden verplicht. Slechts een zeer beperkte groep ''évolués'' wist het Franse burgerrecht te krijgen.
 
Een soortgelijke situatie bestond ook in Algerije, dat echter niet als een kolonie, maar als een volwaardig deel van Frankrijk werd beschouwd. Hier was het aantal Europese kolonisten veel groter, In de protectoraten bleven de traditionele machthebbers en instellingen bestaan, maar de Franse autoriteiten hadden wel de touwtjes in handen.