Versie van 18 apr 2017 18:00 bewerken Handige Harrie (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 80.553 bewerkingen woord erbij - ip ← Oudere bewerking		Versie van 29 mrt 2019 22:18 bewerken ongedaan maken Bitbotje (overleg \| bijdragen) bots, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 1.829.432 bewerkingen k →‎Werking: Robot: vervangen Unicode-controleteken NBSP (help mee) met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 6: Een aldus ontstaan frequentiegemoduleerd signaal wordt gesuperponeerd op het helderheidssignaal, zodat ook hier de compatibiliteit met zwart-wit ontvangers blijft bestaan. Voor de beeldlijnen van 64  µs geldt dat beurtelings frequentiemodulatie met het D'R-signaal en frequentiemodulatie met het D'B-signaal wordt toegepast. Ze worden gemoduleerd op draaggolven van respectievelijk 4,406  25  MHz en 4,25  MHz. Om nu voor een beeldlijn te bepalen welke van de twee aan de beurt is, wordt in het eerste deel van een lijn, gedurende ca. 5  µs geen modulatie toegepast. De centrale frequentie wordt dus uitgezonden. Die frequentie wordt door de ontvanger gemeten en als uitgangspunt voor de demodulatie gebruikt. Dat systeem heet lijn-identificatie, of horizontale identificatie. In de periode dat detectie van het frequentieverschil in een dergelijk korte tijd van 5 µs lastig en/of kostbaar was, werd er gebruikgemaakt van zogenaamde rasteridentificatie, of verticale identificatie. Gedurende negen lijnen, voorafgaande aan het zichtbare beeld, wordt er beurtelings, steeds gedurende 1 lijntijd een frequentie van 3,9  MHz of 4,756  25  MHz uitgezonden. De volgorde waarin dit gebeurt wordt tijdens het uitzenden van die negen lijnen opgeslagen, om bij het aftellen van de lijnen gedurende een beeld, voor elke –even of oneven– lijn de juiste centrale frequentie te kunnen kiezen. Mocht er onderweg een (tel)fout ontstaan, dan wordt dat dus automatisch gecorrigeerd in het volgende beeld, 1/25 seconde later. In Frankrijk wordt de rasteridentificatie van overheidswege als een achterhaald en ongewenst systeem gezien. Het verwijderen daarvan aan de zenderkant wordt lastig, omdat oude ontvangers –met slechts raster-identificatie– moeten kunnen blijven werken. Rasteridentificatie blijft dus bestaan, waardoor de noodzaak tot ontvangervernieuwing niet zo groot is. Nieuwe ontvangers hebben rasteridentificatie als reservemogelijkheid aan boord. Regel 14: Om te voorkomen dat de immer aanwezige kleurendraaggolf storend zichtbaar wordt in het beeld, wordt voor deze draaggolf bij elke beeld- of lijnscan een andere startfase toegepast. Bij elke beeldscan start de draaggolf met 180 graden faseverschuiving ten opzichte van de voorgaande beeldscan-start. Bij de eerste twee lijnscans start de draaggolf in dezelfde fase, bij de derde verschuift deze 180 graden ten opzicht daarvan, bij de vierde weer 180 graden, naar nul dus, en de cyclus herhaalt zich voor elke 3 lijnen. Ook wordt er pre-emphasis toegepast op de kleurverschilsignalen. Dat wil zeggen dat boven een bepaalde frequentie de amplitude met 20  dB per decade toeneemt. Dat gebeurt bij alle FM-systemen om ruis te onderdrukken. Een zogenaamd bell-filter [de frequentie-responsekarakteristiek is klokvormig] aan de ontvangerkant egaliseert het signaal weer. Ten slotte wat getallen: De minimale + maximale frequentie voor D'R lijnen zijn resp. 4,126  25  MHz en 4,686  25  MHz De minimale + maximale frequentie voor D'B lijnen zijn resp. 4,020  MHz en 4,480  MHz De toleranties mogen niet groter zijn dan zo'n 20  kHz De centrale frequenties zijn respectievelijk 272 maal de lijnfrequentie, en 282 maal de lijnfrequentie. *De draaggolf van de eerste der 9 rasteridentificatielijnen heeft per raster een frequentievolgorde van respectievelijk 3,9 — 4,756  25 — 4,756  25 — 3,9  MHz, en weer opnieuw Zie ook de specificatie van de TDA2506+TDA2507, Philips, 1984.

Séquentiel Couleur à Mémoire: verschil tussen versies