'''Charles 'Charlie' Bateman''' ([[Youngstown (Ohio)|Youngstown]], [[1922]] - [[Orlando (Florida)|Orlando]], [[24 januari]] [[2004]]<ref>[http://articles.orlandosentinel.com/2004-01-27/news/0401270046_1_charles-bateman-jazz-pianist ''`Musical Genius' Charles Bateman Played Jazz Piano With The Greats'', overlijdensbericht in Orlando Sentinel (2004)]</ref>) was een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[jazz]][[piano (instrument)|pianist]].
Bateman, wiens ouders piano speelden, hield zich aanvankelijk bezig met [[klassieke muziek]]. Toen hij achttien was trad hij als solist met het [[Buffalo Symphony Orchestra]] op. Toen hij 20 was ging hij naar [[New York City]], waar hij les kreeg van pianist Bruno Eisner. Nadat hij zich bekeerd had tot de [[jazz]] gaf hij in februari 1947 een concert met [[Louis Armstrong]] en het sextet van [[Edmond Hall]] in [[Carnegie Hall]]. In 1947 was hij pianist bij [[Sy Oliver]], in de jaren 50 werkte hij met [[Gene Ammons]], [[Aaron Bell]] en [[Sonny Stitt]]. Hij maakte zo'n dertig jaar geen opnames, pas in het begin van de jaren 80 nam hij weer op met de ''Harlem Blues and Jazz Band'' (met o.m. [[Eddie Durham]], [[Eddie Chamblee]], [[Lawrence Lucie]] en [[Tommy Benford]]). Begin jaren 90 verliet hij de New Yorkse jazzscene en woonde hij tot zijn overlijden in [[Florida (staat)|Florida]]. In de jazz nam hij tussen 1947 en 1997 deel aan 17 opnamesessies, de laatste met [[Panama Francis]].<ref name="lord">Tom Lord ''The Jazz Discography'' (online)</ref>
