Nietigheid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
is niet altijd waar (cf. verschil openbare orde en dwingend recht) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 14:
Wanneer een overeenkomst is gesloten door een [[handelingsonbekwaamheid|handelingsonbekwame]] kan de overeenkomst worden vernietigd. Wanneer een minderjarige bijvoorbeeld een tatoeage laat zetten, kan deze overeenkomst worden vernietigd. Winkeliers mogen wel bijvoorbeeld snoep verkopen aan een minderjarige, omdat het een product is dat wel past bij de leeftijd (art. 1:234, lid 3). Dit is van rechtswege het geval bij ongerichte, eenzijdige rechtshandelingen van handelingsonbekwamen (art.3:32 BW).
== België ==
In België maakt men een onderscheid tussen de '''''relatieve''''' en de '''''absolute''''' nietigheid.
===Absolute nietigheid===
Rechtshandelingen die in strijd zijn met [[rechtsregel]]s van openbare orde, zijn absoluut nietig. Dit wil zeggen dat de nietigheid nooit kan worden gedekt. De rechter zal deze nietigheid ambtshalve opwerpen.
Een voorbeeld van een rechtshandeling die absoluut nietig is, is een overeenkomst waarin een [[huurmoord]] wordt bedongen. De strafwet die moord strafbaar stelt, is immers van openbare orde en er kan aldus nooit van worden afgeweken of afstand van worden gedaan. Het gevolg is dat bij wanprestatie de schuldeiser geen vorderingsrecht heeft ten aanzien van de in gebreke gebleven partij.
===Relatieve nietigheid===
Rechtshandelingen in strijd met rechtsregels van dwingend recht, zijn slechts relatief nietig. Dit houdt in dat men niet voorafgaand kan afweken van de dwingende regel. Afstand kan echter wél. Indien men geen afstand wil doen van de bescherming die de dwingende bepaling biedt, moet men de relatieve nietigheid ''in limine litis'' (d.w.z. aan het begin van het geschil) opwerpen. Afstand van de relatieve nietigheid kan slechts na aanvang van het geschil.
De relatieve nietigheid wordt niet ambtshalve opgeworpen door de rechter.
Een uitzondering op dit uitblijven van de ambtshalve opwerping van relatieve nietigheden door de rechter vindt men in het [[consumentenrecht]]. Volgens rechtspraak van het [[Hof van Justitie van de Europese Unie]] dient de rechter, wanneer hij het bestaan van een [[onrechtmatig beding]] vaststelt, de nietigheid ervan, niettegenstaande het relatief karakter, ambtshalve op te werpen.
== Zie ook ==
| |||