Gereformeerde Gemeenten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k opmaak |
k →Positie van de Gereformeerde Gemeenten ten opzichte van andere kerkverbanden voor de Tweede Wereldoorlog: doorverwijzing naar ds. Jongeleen |
||
Regel 45:
Met de [[Christelijke Gereformeerde Kerken|Christelijke Gereformeerde Kerk]] zag een vereniging er aanvankelijk positief uit. Zo positief zelfs, dat er al een gemeenschappelijke naam was bedacht voor de kerken, namelijk 'Nederduits Gereformeerde Gemeenten', een verwijzing naar de oorspronkelijke naam van de aloude [[Nederduitse Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk)|Gereformeerde Kerk]] van de [[Reformatie]]. Al snel ontstond er echter een hevige pennenstrijd over het [[Verbondsleer|genadeverbond]]. Deze strijd duurde vanaf de [[jaren twintig]] tot ver in de [[jaren dertig]].
De Christelijke Gereformeerde Kerk had zich ten opzichte van de Gereformeerde Kerken in Nederland geprofileerd in een 'drie-verbondsopvatting' dat het ''onderscheid'' tussen het 'verlossingsverbond' (van eeuwigheid) en 'genadeverbond' (in de tijd) benadrukte. Dit onderscheid maakte onder andere ook de Amerikaanse predikant W. Heyns, hoogleraar aan de Theologische School te [[Grand Rapids (Michigan)|Grand Rapids]] in zijn ''Handboek Gereformeerde Geloofsleer''. Eind jaren twintig verscheen er een catechisatieboekje met vragen en antwoorden van de christelijke gereformeerde predikant [[Jan Jongeleen|J. Jongeleen]]. Op beide publicaties had dominee Kersten scherpe kritiek.
De discussie verliep aanvankelijk rustig, maar werd verscherpt door de wisselwerking Van der Schuit-Kersten. Ook hier was min of meer sprake van botsende persoonlijkheden, en het liep uit op een verwijdering tussen beide kerkverbanden. De Gereformeerde Gemeenten namen in de jaren daarna steeds meer afstand en spraken herhaaldelijk uit: “dat een vereniging met de Christelijke Gereformeerde Kerk niet kan, omdat zij de ‘drie-verbondenleer’ aanhangt”.
| |||