Paus Johannes XXIII: verschil tussen versies

Op voordracht van de [[Nederland]]se kardinaal [[Willem Marinus van Rossum|kardinaal van Rossum]] benoemde [[paus Benedictus XV]] hem in 1921 tot landelijk directeur voor Italië bij de [[Congregatie (kloostergemeenschap)|Congregatie]] van de [[Congregatie voor de Evangelisatie van de Volkeren|Propaganda Fide]]. Als lid van de Centrale Raad voor de Pauselijke Missiewerken bracht hij in die tijd onder andere een bezoek aan Nederland. Nu maakte hij deel uit van de Romeinse Curie.

Door zijn studie op het gebied van de kerkgeschiedenis, met name naar de Milanese aartsbisschop en [[heilige (christendom)|heilige]] Carolus Borromeus (1538–1584), was Roncalli in contact gekomen met deze [[Pauspaus Pius XI|Achille Ratti]], die hem later verschillende [[diplomatie|diplomatieke]] missies in [[Europa (werelddeel)|Europa]] en [[Klein-Azië]] zou toevertrouwen. Hij [[residentie|resideerde]] dus achtereenvolgens in [[Sofia (stad)|Sofia]] (1925-1934), [[Istanboel]] (1934-1937) en [[Athene (stad)|Athene]] (1937-1944). Gedurende de [[Tweede Wereldoorlog]] zette hij zich in voor de redding van [[Joden]] in [[Griekenland]]. [[Pauspaus Pius XII|Pius XII]] benoemde hem op 23 december 1944 tot [[pauselijke nuntius|nuntius]] in [[Parijs]] . Hij moest o.a.onder andere met het Franse staatshoofd [[Charles de Gaulle|De Gaulle]] , volgens wie zijn voorganger als nuntius [[Valerio Valeri]] (en nog andere, Franse, bisschoppen) zich te veel hadden ingelaten met het [[Vichy-Frankrijk|Vichy-regime]] , delicaat onderhandelen wie van hen van hun post zouden worden ontheven.

Tevens riep hij in 1960 voor het eerst in de geschiedenis van Rome een [[Bisdombisdom|diocesane]] [[synode]] bijeen. Deze diocesane synode leidde echter, tot teleurstelling van vele (neo-)modernisten en veranderingsgezinden, tot een bekrachtiging van de oude pastorale aanpak. Johannes XXIII reageerde door de schemata[[schema]]ta van deze synode later te verwerpen en aan veranderingsgezinden de mogelijkheid te bieden nieuwe schemata aan te dragen.

Hij vergrootte het kardinalencollege tot 87 kardinalen, waaronder kardinaal [[Paus Paulus VI|Montini]], die later paus Paulus VI werd. Ook werd de [[Afrika]]an Rugambwa kardinaal. Johannes stelde bovendien een commissie in tot herziening van de ''[[canoniek recht|Codex Iuris Canonici]]'', het kerkelijke wetboek uit 1917, wat in 1983 onder [[Pauspaus Johannes Paulus II|Johannes-Paulus II]] tot de [[publicatie]] van een nieuwe [[Wetwet|codex]] van canoniek recht leidde.

* ''[[Mater et Magistra]]'' - ModerneOver de moderne ontwikkeling van het sociale leven en de christelijke beginselen (15 mei 1961)

* ''[[Aeterna Dei Sapientia]]'' - Over paus en [[kerkleraar]] [[Pauspaus Leo I|Leo I de Grote]] bijter gelegenheid van zijndiens 1500^e sterfdag (11 november 1961)

* ''[[Pacem In Terris (encycliek)|Pacem in Terris]]'' - VredeOver vrede op aarde (11 april 1963)