Mennonieten: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 12:
 
===Ontstaan in Nederland===
Zwaar aangeslagen door de dood van zijn bij de bloedige belegering van het Oldeklooster van [[Bolsward]] omgekomen broer en radicale wederdoper Pieter Simons besloot Menno Simons, toen nog katholiek priester maar reeds geïnspireerd door de [[reformatoren]] [[Maarten Luther|Luther]] en [[Huldrych Zwingli|Zwingli]], in 1535 om zich definitief te bekeren tot de [[anabaptisme]] en alle geweld af te zweren.<ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/menno-simons-leider-van-verstrooide-dopersen-1.596987 Van der Zwaag, Klaas, Menno Simons, ''leider van verstrooide dopersen'', Reformatorisch Dagblad, 22-02-2011]</ref> In dat zelfde jaar had een geradicaliseerd deel van de [[wederdopers]] ook al zware verliezen geleden bij wat hij noemde de ''Munstersche grouwelen''. [[Anabaptistische opstand in Münster|''Munstersche grouwelen'']]. In februari 1534]] waren revolutionaire Nederlandse dopersendoopsgezinden er samen met de lutherse burgerij in geslaagd om de macht over de Duitse stad [[Münster (stad)|Münster]] in handen te krijgen, ten koste van het katholieke
stadsbestuur. De bedoeling was om, in afwachting van de spoedige wederkomst van Christus, desnoods met gewapend geweld, een 'Gods rijk' te stichten en allen die zich niet opnieuw lieten dopen uit de stad te verdrijven. Op 24 juni 1535, na een jaar bloedige belegering van dit [[Nieuwe Jeruzalem]], heroverden de verenigde legers van bisschop [[Frans van Waldeck]], [[Landgraaf (titel)|landgraaf]] [[Filips I van Hessen]] en andere machtige landsheren de stad en brachten de leidende wederdopers door marteling ter dood, waarna hun volgelingen vluchtten. Sindsdien werden mennonieten, niet alleen in Münster, maar ook in Vlaanderen, Holland en Friesland waar ze talrijk waren, zwaar vervolgd. Om daaraan te ontkomen migreerden velen halverwege de zestiende eeuw vanuit Vlaanderen en Nederland naar afgelegen gebieden in Oost-Europa.