Versie van 14 mrt 2018 11:42 bewerken 217.121.46.31 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 8 feb 2019 13:54 bewerken ongedaan maken AGL (overleg \| bijdragen) 330.279 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 11: De Fransen hadden evenwel hun handen vol om de koloniën uit handen van de Engelsen te houden. In 1754 waren Engeland en Frankrijk met elkaar slaags geraakt in de [[Franse en Indiaanse Oorlog]]. Volgens [[Voltaire]] over een stuk land acht maanden lang bedekt met sneeuw en ijs en bewoond door barbaren, beren en bevers.<ref>''Essai sur les moeurs et l’esprit des nations'', hoofdstuk 151.</ref> De Engelse koning probeerde zijn grondgebied, het [[keurvorstendom Hannover]], veilig te stellen. [[George II van ~~Engeland~~Groot-Brittannië]] was niet zeker van zijn zaak en zocht toenadering tot zijn neef [[Frederik II van Pruisen]]. Op 16 januari 1756 sloten beide landen het [[Verdrag van Westminster]], waarbij Engeland beloofde Oostenrijk niet te hulp te schieten en het binnendringen van vreemde troepen in Duitsland te verhinderen. De Republiek werd niet genoemd en de Oostenrijkse Nederlanden uitdrukkelijk uitgesloten.<ref>[[Pieter Geyl\|Geyl. P.]] (1962) De Geschiedenis van de Nederlandsche stam, p. 1157.</ref> Daarop sloot Oostenrijk op 1 mei een bondgenootschap met Frankrijk ([[Verdrag van Versailles (1756)]]). Beide landen beloofden elkaar steun als de ander zou worden aangevallen.

Renversement des alliances: verschil tussen versies