Tweestatenoplossing: verschil tussen versies

▲De '''Tweestatenoplossing''' is een voorgestelde manier om het [[Israëlisch-Palestijns conflict]] te beëindigen, door twee [[Onafhankelijkheid (staatkunde)|onafhankelijke]] staten op te richten op het grondgebied van het voormalige [[mandaatgebied Palestina]] (historisch Palestina). Aangezien de grootte van het totale gebied gelijk blijft, is de tweestatenoplossing een [[Nulsomspel|zero-sum game]]: ieder deel dat naar de ene partij gaat, gaat ten koste van de andere partij.

▲Toen de Britten in 1947 het [[Brits Mandaat]] aan de VN wilden overdragen, werd de UNSCOP-commissie ingesteld. UNSCOP moest voor de VN de mogelijkheden voor een oplossing onderzoeken. De ''Jewish Agency'' en de meeste joodse organisaties pleitten voor een democratische joodse [[commonwealth]] in heel Palestina, met een onbeperkte joodse immigratie. De arabische staten wilden juist een democratische [[unitaire staat]] waarin de op dat moment nog bestaande arabische meerderheid (tweederde) werd gegarandeerd.<ref name=unscop>[https://web.archive.org/web/20100220024210if_/http://www.alzaytouna.net/english/Docs/2009/UNSCOP-47-VI.pdf ''United Nations Special Committee on Palestine (UNSCOP) — Report to the General Assembly''], 3 september 1947 (A/364), Chapter I, par. 75; Chapter IV, par. 8-11; Chapter V, par. 2-6; Chapter VI (p. 110) en VII (p. 136).

▲Zowel een arabische als een joodse eenheidsstaat werd door UNSCOP verworpen. Uiteindelijk werd op 3 september een meerderheids-plan gepresenteerd, om Palestina verdelen in een arabische en een joodse staat. Na in het eindrapport eerst het tot in detail uitgewerkte verdelingsplan, inclusief de grenzen, te hebben beschreven, werd hierin als alternatief het minderheids-plan voor een unitaire staat gepresenteerd. Voorgesteld werd een [[Federalisme|federale staat]], de "Federal State of Palestine", bestaande uit een arabische en een joodse staat, met één Palestijnse nationaliteit en met gelijke rechten voor arabieren en joden.

▲Van de 11 commissie-leden stemden er 7 voor het verdelingsplan en 3 voor een federatie. Een [[bi-nationale staat]] vond men te ingewikkeld en kunstmatig en voor etnisch bepaalde [[Kanton (bestuur)|kantons]] was de bevolking teveel gemengd. Nederland, dat lid was van de UNSCOP, stemde samen met Canada, Tsjechoslowakije, Guatemala, Peru, Zweden, and Uruguay tegen een eenheidsstaat en vóór het verdelingsplan.<ref name=unscop />

▲In de daarna benoemde ''Ad hoc Committee'' werd het minderheids-voorstel van de arabische landen voor een democratische unitaire staat uitgewerkt door de ''Sub-Committee 2''. In het midden werd gelaten, of het wel of niet een federatie moest worden.<ref>[https://web.archive.org/web/20161226190919/http://www.mlwerke.de:80/NatLib/Pal/UN1947_Palestine-Minority-Report_Chapter3.htm#Chap3Sec14 ''Report of Sub-Committee 2 to the Ad Hoc Committee on the Palestinian question of the UN General Assembly 1947''], Chapter 3, par 84-91</ref>

▲Als argument voor een eenheidsstaat, stelde ''Sub-Committee 2'' onder andere, dat de Balfour-verklaring, het Brits Mandaat en het Verdelingsplan in strijd waren met het [[Handvest van de Verenigde Naties]] en dat de VN niet de bevoegdheid had om een een joodse staat in Palestina te creëren.<ref name=sub2-1>[https://web.archive.org/web/20161226190919/http://www.mlwerke.de:80/NatLib/Pal/UN1947_Palestine-Minority-Report_Chapter1.htm ''Report of Sub-Committee 2''], Chapter I, 11 november 1947 (A/AC.14/32). [https://unispal.un.org/DPA/DPR/unispal.nsf/0/ba8f82c57961b9fc85257306007096b8 ''Hier het origineel'']</ref> Het wilde, dat deze zaken werden voorgelegd aan het [[Internationaal Hof van Justitie]] (ICJ), dat speciaal was opgericht voor dit soort geschillen.<ref name=sub2-4>[https://web.archive.org/web/20161226190919/http://www.mlwerke.de:80/NatLib/Pal/UN1947_Palestine-Minority-Report_Chapter4.htm ''Ontwerp-resolutie'']. Report Sub-Committee 2, Chapter IV, 11 november 1947 (A/AC.14/32).</ref> Het Comitee had daar ook sterke juridische argumenten voor.<ref name=koechler>[http://i-p-o.org/palestine-sovereignty.htm#_ftnref3 ''The Palestine problem in the framework of International Law — Sovereignty as the Crucial Issue of a Peaceful Settlement of the Palestinian-Israeli Conflict'']. Hans Koechler, september 2000</ref>

▲Op 24 november 1947 werd in de voltallige Ad hoc-commissie – dat was de gehele [[Algemene Vergadering van de Verenigde Naties|Algemene Vergadering van de VN]] – gestemd over de voorstellen van ''Sub-Committee 2''. Deze weigerde, bij stemming met 1 stem verschil, de kwestie eerst door het ICJ te laten toetsen aan het Handvest.<ref name=koechler /> De volgende dagen vond er een onfrisse lobby-campagne voor het VN-verdelingsplan plaats,<ref>Zie bijvoorbeeld Weizmann's verzoek op 25 november, aan President Truman, om een aantal landen te bewerken: [http://israelsdocuments.blogspot.com/search/label/Partition%20Plan ''The Revealed and the Concealed: A Joint Exhibition with the Foreign Ministry'']. IsraelsDocuments.blogspot, 29 november 2015<br>en [https://books.google.com/books?https://books.google.com/books?id=GX8jX9dJXIAC&pg=PA36 ''Palestine and Israel: A Challenge to Justice''], p. 36-37. John Quigley, 1990</ref><ref>Zie hier de resultaten van de lobby-campagne: [https://web.archive.org/web/20161226190919/http://www.mlwerke.de:80/NatLib/Pal/UN1947_Palestine-Minority-Report_1stSupplement.htm#Suppl_VotingPartition ''Vote changes from Ad hoc Committee to General Assembly'']</ref> waarna op 29 november de Algemene Vergadering besloot het Verdelingsplan op basis van een [[confederatie]] van twee staten goed te keuren.<ref name=res181>[https://unispal.un.org/DPA/DPR/unispal.nsf/0/7f0af2bd897689b785256c330061d253 ''Resolution 181 (II). Future government of Palestine''].</ref> In die tijd waren overigens de meeste landen nog niet aangesloten bij de VN.