Verdrag van Londen (1814): verschil tussen versies

Het '''Verdrag van Londen''' van [[1814]] werd op [[13 augustus]] tussen [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Groot-Brittannië]] en [[Soeverein Vorstendom der Verenigde Nederlanden|Nederland]] gesloten,. enHet verdrag regelde als resultaat van de [[napoleontische oorlogen]] de teruggave aan Nederland van haardiens voormalige koloniën, die tijdens de napoleontische oorlogen grotendeels in Engelse handen waren gekomen.

De teruggave verliep niet vlekkeloos. De onoverzichtelijke situatie in de Indonesische Archipel was hieraan debet. Grote delen van dat wingewest waren voor westerlingen nog onontdekt, en dat gold vooral voor het westelijk gedeelte ervan, dat gedeelte dat juist een grensgebied vormde tussen de Nederlandse en de Britse [[invloedssfeer]]. Daarbij kwam dat het verdrag werd gesloten tussen twee regeringen. Wat de ambtenaren die ter plaatse de bepalingen moesten uitvoeren, ervan dachten, was een heel andere zaak. Aan Britse zijde waren die ambtenaren nog gebonden aan de [[British East India Company]], die weliswaar in haar nadagen was en onder overheidsgezag stond. Maar toch waren deze functionarissen overwegend tegen de teruggave gekant, en hun medewerking verliep verre van soepel.

Het verdrag nam ook nota van een verklaring van 15 juni 1814 door de Nederlanders, die stelde dat de schepen voor de slavenhandel niet meer in Britse havens werden toegelaten en dat men ermee instemde dat deze beperking tot een verbod op betrokkenheid bij de slavenhandel door Nederlandse burgers werd uitgebreid.