Bruggelijkrichter: verschil tussen versies

Een '''bruggelijkrichter''', ook ''' Graetzschakeling''' genoemd, naar [[Leo Graetz]], die de schakeling in 1897 publiceerde in de ''Elektronische Zeitung'', vol. 25, bestaat uit vier [[diode]]s die een [[wisselspanning]] (bijvoorbeeld van een [[transformator]]) omzetten naar een pulserende [[gelijkspanning]]. Vroeger werden voor de diodes ook wel [[elektronenbuis|elektronenbuizen]] gebruikt. De schakeling is bedacht door de Poolse [[natuurkundige]] [[Karol Pollak]]<ref>[https://depatisnet.dpma.de/DepatisNet/depatisnet?action=bibdat&docid=GB000189524398A British patent 24398]</ref> en op 14 januari 1896 [[Octrooi|geoctrooieerd]] onder nummer DRP<ref>{{Citeer web |url=http://www.assistedknife.com/index.cfm/fa/subcategories.main/parentcat/26847/subcatid/80975 |title=D.R.P. and D.R.G.M.}}</ref> 96564.

Bij gebruik van een [[transformator]] zal over het algemeen een [[elektrolytische condensator]] gebruikt worden om de pulserende gelijkspanning [[Afvlakking|af te vlakken]] tot een constante gelijkspanning. In goedkope adapters die een ongeregelde gelijkspanning leveren, zit niets meer dan een transformator, een bruggelijkrichter en een condensator en soms een [[zenerdiode]]. Betere adapters hebben nog een [[spanningsregelaar]] ingebouwd. Nog betere adapters hebben geen transformator maar een [[schakelende voeding]].