Salamanders: verschil tussen versies

De biotopen waar salamanders voorkomen kunnen sterk verschillen, van [[laagveen]]gebieden tot alpenweiden, en in verschillende typen bos zoals [[gemengd bos]], [[loofbos]] en [[Verbond van de elzenbroekbossen|elzenbroekbos]]. Ook in gebieden met een meer open structuur zijn een geschikte habitat, zoals de oever van rivieren, [[weiland]], [[toendra]], [[steppe]] en [[Savanne (landschap)|savanne]]. Sommige soorten zijn zelfs volledig aangepast aan een leven in grotten en zijn [[troglobiet]], enkele salamanders zijn zelfs [[Stygobiont|stygobiet]]; ze leven in het water van volledig duistere grotten, een voorbeeld is de [[olm (salamander)|olm]].

 

[[Bestand:Paradactylodon gorganensis01.jpg|thumb|250px|Eierzak van ''[[Paradactylodon gorganensis]]'']]

Salamanders sporen elkaar in de voortplantingstijd op door middel van visuele waarneming maar ook de geur wordt gebruikt, vooral bij soorten die in het water leven. Als een koppeltje elkaar gevonden heeft wordt het vrouwtje door het mannetje besnuffeld en vindt de balts plaats. Net zoals iedere soort kikker een uniek lokgeluid maakt met de kwaakblaas, hebben de mannetjes van salamanders een soortspecifieke balts om de vrouwtjes te prikkelen. Deze bestaat uit een soort 'dansje' dat door het mannetje wordt uitgevoerd. Mannetjes van soorten die in het water leven zwemmen vaak ongeduldig om het vrouwtje heen en krullen de staart naast het lichaam waarbij stevig met de staart gewapperd wordt. Hierdoor ontstaan golfjes in het water naar het wijfje, van sommige soorten is bekend dat het mannetje geurstoffen uitscheidt die door de wapperende staart naar het wijfje worden gevoerd.