Op 1 januari 1973 trad het Verenigd Koninkrijk toe tot de [[Europese Gemeenschappen]] (EG). Het Britse lidmaatschap bleef echter vanaf het begin een omstreden kwestie in het Verenigd Koninkrijk zelf. Vanaf de toetreding bleef het land stelselmatig voor zichzelf uitzonderingen bedingen op Europese regelgeving.<ref>{{Citeer web|url=http://www.groene.nl/artikel/welkom-in-remainia|titel=Welkom in Remainia|bezochtdatum=2016-07-04|auteur=Koen Haegens|datum=29 juni 2016|werk=De Groene Amsterdammer}}</ref> In 1975 werd er al een eerste [[referendum over het lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk van de Europese Gemeenschappen (1975)|referendum]] gehouden over dit lidmaatschap. Een meerderheid van het Britse volk steunde toen de continuering van het lidmaatschap.<ref>{{en}} [http://www.historyandpolicy.org/policy-papers/papers/the-case-for-brexit-lessons-from-1960s-and-1970s The case for Brexit: lessons from the 1960s and 1970s], Adrian Williamson, ''History and Policy'', 2015</ref>
Begin 21e eeuw werd de controverse verscherpt door de [[Uitbreiding van de Europese Unie|uitbreiding van de EU]] met een aantal Oost-Europese staten in 2004. Deze zorgde voor een toename in de immigratie naar het VucKVK, mede omdat de Britse regering besloot zonder de optionele transitieperiode arbeidsmigratie uit deze landen toe te staan.<ref name=":0">{{Citeer web|url=https://wolfgangstreeck.files.wordpress.com/2016/09/streeck2016_speri31_exploding-europe.pdf|titel=Exploding Europe: Germany, the Refugees and the British Vote to Leave.|bezochtdatum=|auteur=Wolfgang Streeck|auteurlink=Wolfgang Streeck|datum=2016|werk=SPERI Paper No. 31|uitgever=Sheffield Political Economy Research Institute|taal=en}}</ref> In april 2016 stond de teller op drie miljoen immigranten vanuit EU-landen (nog steeds minder dan de helft van de allochtone bevolking), gemiddeld veel hoger opgeleid dan de autochtone bevolking.<ref>{{Citeer web|url=https://www.economist.com/sites/default/files/EconomistBrexitBriefs16.pdf|titel=The Brexit briefs: Let them not come|bezochtdatum=|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=2016-04-02|werk=The Economist|uitgever=|taal=en}}</ref> Hoewel verdedigd met een liberaal-[[Kosmopolitisme|kosmopolitisch]] beroep op het "Europese ideaal", was de beslissing om immigratie maximaal toe te staan tevens ingegeven door het gebrek aan een hoogopgeleide beroepsbevolking (door jarenlange onderinvestering in onderwijs) en de wens om zo "competitiever" te worden. Dit leidde tot een anti-immigratiesentiment onder de Britse arbeidersklasse, dat tijdens en na het referendum duidelijk (soms met geweld) geuit werd.<ref name=":0" /> Dit ongenoegen werd al eerder expliciet gemaakt in het verkiezingsprogramma van de [[UK Independence Party]] (UKIP), die in 2014 in het VK ruim een kwart van de stemmen kreeg bij de Europese verkiezingen.
