Salon des Refusés: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k verduidelijking (Salon des Refusés)
k interpunctie
Regel 31:
 
=== De kunst van de rangschikking ===
Naast de intriges die zich bij de selectie binnen de jury afspeelden, had de Parijse salon ook de reputatie dat de rangschikking van de schilderijen relaties en zelfs smeergeld een rol speelden. Schilderijen konden zozodanig aan de vol gehangen muren opgehangen worden, dat ze met een grote waarschijnlijkheid door de bezoekers bekeken werden. Schilderijen van schilders zonder invloed werden voornamelijk in een slecht toegankelijke hoek, of zo hoog aan de muur gehangen, dat ze door bezoekers over het hoofd gezien werden.
 
De jury van de Parijse salon verzorgde ook de rangschikking van de schilderijen in de Salon des Refusés. Dit werd zelfs door de critici die dicht bij de kunstopvatting van de academie stonden, kritisch bekeken:
Regel 44:
Van de tegenwoordig als belangrijkste 19e-eeuwse schilders beschouwde kunstenaars waren op de eerste tentoonstelling naast Manet, Courbet en Whistler ook [[Johan Barthold Jongkind]], [[Camille Pissarro]], [[Paul Cézanne]], [[Armand Guillaumin]], [[Félix Bracquemond]], alsook [[Henri Fantin-Latour]], [[Armand Gautier]] en [[Alphonse Legros]] vertegenwoordigd. Van de laatste drie waren ook schilderijen voor de officiële tentoonstelling geaccepteerd. De catalogus van de Salon des Refusés vermeldt niet al deze schilders. Hij is onvolledig gebleven omdat hij zonder hulp van de overheid samengesteld moest worden, en de tijd voor een volledige opsomming niet toereikend was.
 
De tentoonstelling van de Salon des Refusés begon op 15 mei terwijl de officiële salon al op 1 mei geopend was. Vanaf het begin trok de Salon des Refusés een groot aantal bezoekers. Op zondagen telde men tot 4.000 bezoekers. Daarmee toonde deze expositie een grotere aantrekkingskracht dan de officiële salon. De pers wijdde aan de in de Salon des Refusés tentoongestelde kunstenaars meer en langere artikelen, zodat in de pers de grap de ronde deed, dat de kunstenaars van de Parijse salon hoopten het volgende jaar ook afgewezen te worden, om zo meer aandacht te krijgen. De meerderheid van de artikelen was echter afwijzend over de hier tentoongestelde kunst en ook de reactie van het publiek was afwijzend. Men lachte om de afgewezen werken.
 
=== ''Meisje in het Wit'' en ''Le déjeuner sur l'herbe'' - het schandaal van de Salon ===
Regel 54:
''Het "Bad" is bijzonder gewaagd: een naakte vrouw zit rustig op het gras, in gezelschap van twee geklede mannen; op de achtergrond een badende vrouw in een kleine vijver, en een heuvelachtig landschap op de achtergrond. Over het tafereel welft zich het loverdak van grote bomen. De naakte vrouw is helaas niet schoon van gestalte, en men kan zich niets lelijkers voorstellen dan de heer die naast haar uitgestrekt ligt en niet eens op het idee is gekomen om onder de blote hemel zijn verschrikkelijk slappe hoed af te nemen. Precies deze tegenstelling tussen een lummel die helemaal niet in het karakter van een landelijke scène past, en de nietsverhullende badende is zo schokkend. Ik heb geen idee wat een intelligente en voorname kunstenaar aanleiding heeft gegeven een zo ongerijmde compositie te kiezen...'' (citaat naar Jedlicka, pag. 51)
}}
schreef de cultuurcriticus Bürger-Thoré in een verslag over de Salon des Refusés. In afwijking van de conventionele stijl was de achtergrond slechts schetsmatig aangeduid; contouren waren slechts met vluchtige penseelstreken geschilderd,; gestalte kregen de vormen door het contrast van de kleuren.
 
== Literatuur ==