Bij de [[Franse parlementsverkiezingen 1919|parlementsverkiezingen]] van [[november]] [[1919]] leed de SFIO een nederlaag ten opzichte van [[Franse parlementsverkiezingen 1914|1914]]. Toen behaalde de SFIO 103 zetels, in [[1919]] maar 67. Vooral de anti-oorlogskandidaten en de pacifistische socialisten werden verpletterd verslagen. Voor een groot deel valt de nederlaag te verklaren door het feit dat de (centrum-)rechtse partijen en "historisch links" (de [[republikeinen (Frankrijk)|republikeinse]] partijen) tijdens de verkiezingscampagne zinspeelden op een [[socialistische revolutie]] zoals in [[Rusland]].
=== Oprichting van de ''PartiFranse CommunisteCommunistische Français''Partij ===
Na de [[Eerste Wereldoorlog]] traden tegenstellingen aan het licht tussen pro- en anti-[[communisme|communistische]] leden van SFIO. De eerste groep wilde dat SFIO lid bleef van de [[Tweede Internationale]], ([[Tweedede Internationale|Socialistische Internationale]]), terwijl de tweede groep wilde dat SFIO zich aansloot bij de in [[1919]] opgerichte [[Comintern|Derde Internationale]], de ([[CominternKomintern]]) aansloot. Tijdens het [[Congrescongres van Tours]]([[in december]] [[1920]]) traden de voorstanders van aansluiting bij de Derde Internationale uit SFIO en stichtten de ''[[Section Française de l'Internationale Communiste]]'' (SFIC, Fransedie Sectielater vande de[[Franse Communistische InternationalePartij]], de latere ''[[Parti Communiste Français]]'') werd. [[Léon Blum]], dedie lateredaarna [[Lijst van premiers van Frankrijk|premier]] werd, trad tijdens het Congres op als pleitbezorger van de groep die bij de Tweede Internationale wilde blijven.
Blum en [[Paul Faure]] werden na het Congrescongres van Tours de nieuwe leiders van SFIO en onder hun leiding werd een ''[[Cartel des Gauches]]'' (Links Kartel)<ref>Het ''[[Cartel des Gauches]]'' bestond uit de SFIO, de [[PartiRépublicains Républicain, RadicalRadicaux et RadicalRadicaux-SocialisteSocialistes]], [[Radicaux Indépendants]], [[Parti Républicain-Socialiste]] en de [[Socialistes Indépendants]].</ref> gevormd, dat de [[Franse parlementsverkiezingen 1924|parlementsverkiezingen]] van [[1924]] won. Het daarop gevormde centrum-linkse [[Kabinetten-Herriot|kabinet]] hield maar kort stand.
