Bertrand Barère de Vieuzac: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Leven: red. Iets minder vaak 'hij' leest prettiger |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9:
Als afgevaardigde van de Nationale Conventie, leidde hij deze toen het proces tegen de koning begon. Hij ging tot de bevraging over en stemde voor de doodsstraf zonder uitstel. Hij bestreed de toenemen invloed van de Commune van Parijs en eiste de vervolging van de aanstichters van de [[Septembermoorden]].
Hij werd op grond van zijn grote werkethiek en retorische talent op 13 april 1793 tot lid van het eerste [[Comité de salut public (Frankrijk)|''Comité de salut public'']] verkozen. In de zitting van de Nationale Conventie van 31 juli 1793 werd er, nadat Barère dit had voorgesteld, besloten alle koninklijke graven van Saint-Denis te openen en vernietigen, en de uit de graven gewonnen metalen aan te wenden om de Revolutionaire Oorlogen te bekostigen. Barère was een vijand van [[Georges Danton|Danton]]; hij en Robert Lindet waren de enigen, die na de herverkiezing van de vordering. Barère werd met het buitenlands beleid belast. Hij zou
Op 9 Thermidor (1794) nam hij actief deel aan de omverwerping van het Schrikbewind van [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]]. Nadat hij kort daarop was gearresteerd en tot deportatie naar [[Guyana]] veroordeeld, wist hij te ontsnappen, terwijl hij op het [[Île d'Oléron|Île d’Oléron]] was geïnterneerd. Hij moest ondergronds gaan en kon pas na de
Tijdens de [[Restauratie (Frankrijk)|Restauratie]] ging Barère naar [[België]] in ballingschap en keerde pas onder de regering van [[Lodewijk Filips I van Frankrijk|Lodewijk Filips]] terug naar [[Frankrijk]]. Tijdens de [[julirevolutie]] (1830) werd hij als afgevaardigde verkozen. Hij stierf op 15 januari 1841 als laatst overgebleven lid van het ''Comité de salut public''.
|