Bertrand Barère de Vieuzac: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
→Leven: red. Iets minder vaak 'hij' leest prettiger |
||
Regel 3:
== Leven ==
Zijn vader was de [[Ambacht (gebiedsnaam)|sénéchal]] van Tarbes ([[Bigorre]]), die een klein stuk grond met huis bij Vieuzac bezat en
Hij nam aan de redactie van de ''Cahiers de doléances'' deel en werd als afgevaardigde van de Derde Stand in de [[Staten-Generaal (Frankrijk)|Staten-Generaal]] verkozen en vervolgens verkozen om in de [[Nationale Grondwetgevende Vergadering|Constituante]] te zetelen. Hij gaf het dagblad ''Le Point de Jour'' uit en werd door het Département Hautes-Pyrénées afgevaardigd.
Als afgevaardigde van de Nationale Conventie, leidde hij deze toen het proces tegen de koning begon. Hij ging tot de bevraging over en stemde voor de doodsstraf zonder uitstel. Hij bestreed de toenemen invloed van de Commune van Parijs en eiste de vervolging van de
Hij werd op grond van zijn grote werkethiek en retorische talent op 13 april 1793 tot lid van het eerste [[Comité de salut public (Frankrijk)|''Comité de salut public'']] verkozen. In de zitting van de Nationale Conventie van 31 juli 1793 werd er, nadat Barère dit had voorgesteld, besloten alle koninklijke graven van Saint-Denis te openen en vernietigen, en de uit de graven gewonnen metalen aan te wenden om de Revolutionaire Oorlogen te bekostigen. Barère was een vijand van [[Georges Danton|Danton]]; hij en Robert Lindet waren de enigen, die na de herverkiezing van de vordering. Barère werd met het buitenlands beleid belast. Hij zou in 1794 pleiten voor het [[Frans]] als enige toegestane taal in Frankrijk met de uitspraak: ''la language doit être une et la même pour tous'' (“de taal moet voor allen één en dezelfde zijn”).
Regel 13:
Op 9 Thermidor (1794) nam hij actief deel aan de omverwerping van het Schrikbewind van [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]]. Nadat hij kort daarop was gearresteerd en tot deportatie naar [[Guyana]] veroordeeld, wist hij te ontsnappen, terwijl hij op het [[Île d'Oléron|Île d’Oléron]] was geïnterneerd. Hij moest ondergronds gaan en kon pas na de Staatsgreep van [[Staatsgreep van 18 Brumaire|18]] [[Staatsgreep van 18 Brumaire|Brumaire]] terug boven water komen. Hij bood zijn diensten aan [[Napoleon Bonaparte]] aan, die hem met het opstellen van een wekelijks verslag over de publieke opinie en mening belastte.
Tijdens de [[Restauratie (Frankrijk)|Restauratie
== Noten ==
{{References|90%|}}
| |||