Siliconen: verschil tussen versies

{{ISBN |1446546101}}, {{ISBN |9781446546109}}</ref>

Er zijn twee belangrijke synthesepaden te onderscheiden. Het ene vereist een reductie van kwarts SiO₂ naar het element silicium bij hoge temperatuur (1500&nbsp;°C). Het silicium wordt daarna behandeld met CH₃Cl en Zn. Daarbij worden methylchloriden van silicium gevormd. Door destillatie wordt daaruit Me₂SiCl₂ vervaardigd. Hydrolyse met water vormt daaruit siloxanen die als basis voor de silicoonsynthese gebruikt worden. Het andere pad vereist lang niet zulke hoge temperaturen. Kwarts wordt bij 227-327&nbsp;°C blootgesteld aan dimethylcarbonaat en natronloog. Daardoor ontstaat Si(OMe)₄ tetra-alkoxysilaan. Dit wordt daarna met een [[Grignard-reactie]] omgezet in een mengsel dat dimethyldialkoxysilaan Me₂Si(OMe)₂ bevat. Deze stof word door destillatie gezuiverd en daarna middels hydrolyse tot siloxanen omgezet. De tweede methode is een stuk minder kostbaar qua energie.<ref>''Cyclic, Tethered and Nanoparticulate Silicones for Material Modification'', {{Aut|Georgia Institute of Technology}}, ProQuest, 2008, {{ISBN |0549801626}}, {{ISBN |9780549801627}}</ref>

De stabiliteit bij verhitting van deze polymeren is een stuk groter dan die van polymeren die op koolstof gebaseerd zijn en dit maakt ze bij uitstek geschikt voor toepassingen bij hogere temperaturen. De thermische degradatie is vooral bestudeerd door Grassie en Macfarlane die een aantal lineaire silicoonpolymeren onderwierpen aan [[Thermogravimetrische analyse|thermogravimetrie]] (TGA) en thermovolatilisatie-analyse (TVA). Zij toonden aan dat de polymeren bij hoge temperaturen depolymeriseerden en weer ringvormige oligomere siloxanen vormden. In wezen worden daarmee weer vergelijkbare verbindingen gevormd als waaruit via ringopening siliconen met een hoge molecuulmassa vervaardigd worden. De temperaturen waarbij dit gebeurt liggen in het gebied 350-400 ^o&nbsp;°C. De afbraak van de ketens en de vorming van ringstructuren wordt ''backbiting cyclization'' (terugbijtringvorming) genoemd, omdat het uiteinde van een keten als het ware terugbijt op de keten zelf en er een ringvormig stukje van afhapt. Deze reactie kan door toevoeging van een geschikt [[lewiszuur]] of [[Lewisbase|-base]] ook gekatalyseerd worden. In dat geval kan de terugbijtreactie al bij 110 ^o&nbsp;°C plaatsvinden.<ref>''Degradative Thermal Analysis of Engineering Silicones {{Aut|James P. Lewicki en Robert S. Maxwell}} in ''Concise Encyclopedia of High Performance Silicones'' John Wiley & Sons, 2014, {{ISBN |1118938445}}, {{ISBN |9781118938447}}, blz. Hoofdstuk 13</ref>