Dolkstootlegende: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Verwijdering van de inaccurate en ongefundeerde stelling dat "Al voor de officiële deelname van de VS aan de strijd, maar zeker daarna, was het zonneklaar dat de Duitsers de geallieerden niet lang meer konden weerstaan." gezien het initiële succes van het Lenteoffensief reeds gekeerd dankzij de bijdrage van 2 miljoen Amerikaanse soldaten. |
|||
Regel 14:
=== Militaire nederlaag of dolkstoot in de rug? ===
In werkelijkheid was de oorlog militair verloren en waren de laatste reserves van Duitsland aan manschappen en oorlogsmaterieel aangesproken en inmiddels al bijna 'verbruikt'. De geallieerde blokkade had een nijpende schaarste en hongersnood veroorzaakt. De [[Centrale mogendheden|Centrale bondgenoten]] van Duitsland gaven zich stuk voor stuk over, en met de overgave van Oostenrijk-Hongarije kwam de Duitse zuidgrens open te liggen. Zelfs het [[Vrede van Brest-Litovsk|verdrag van Brest-Litovsk]] (dat vrede aan het [[Oostfront (Eerste Wereldoorlog)|Oostfront]] bracht) kon de naderende definitieve nederlaag in het westen niet meer voorkomen
Ook was de omwenteling niet primair in gang gezet door linkse partijen, maar begonnen en mede ondersteund door militairen. Op 4 november 1918 kwamen de zeelui en mariniers van de Hochseeflotte in [[Kiel (Duitsland)|Kiel]] in opstand tegen een plan van de marineleiding om strijdend ten onder te gaan tegen de Britse [[Royal Navy]]. Om hen te vertegenwoordigen kozen ze raden, de Arbeiter- und Soldatenräte. Deze beweging zette zich door in vele Noord-Duitse en later ook Zuid-Duitse steden, waarin uiteindelijk ook de burgers en linkse partijen gingen deelnemen. [[Wilhelm Groener|Generaal Gröner]] deelde uiteindelijk aan de keizer mee dat hij niet langer op de gehoorzaamheid van het Duitse leger kon rekenen.
| |||