Pulsoxymeter: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
De werking berust op het principe van de [[fotometrie]]. Een lichtbron (meestal een [[LED]]) zendt een bundel licht van nauwkeurig begrensde golflengte door een lichaamsdeel (vinger, oorlel, bij dieren de tong) waarin zich een pulserend [[vaatbed]] bevindt. Deze kleine slagadertjes of [[arteriole]]n zullen een deel van het licht absorberen, afhankelijk van de kleur van het in het bloed aanwezige oxihemoglobine. Recht tegenover de lichtbron bevindt zich een detector die het passerende licht opvangt en dit omzet in een elektrisch signaal. Dit signaal wordt naar een rekeneenheid gevoerd die vaststelt welke golflengten aanwezig zijn. Het verschil tussen het uitgezonden en het opgevangen licht wordt omgerekend naar de corresponderende saturatiewaarde in het bloed, uitgedrukt in een percentage. De maximale verzadiging is 100%.
Doordat het signaal in sterkte varieert met de vulling van de slagaders kan het toestel tevens berekenen wat de frequentie van de hartslag is. Daarom is het ook mogelijk om met een pulsoxymeter de hartslag te meten via de vinger. Het toestel dankt zijn naam dan ook aan het meten van de pulsering en de zuurstofverzadiging: pulsoxymeter.
De signalen van de meting kunnen ook als een grafiek op een scherm worden getoond. Omdat de top van de curve een aanduiding is van de mate van vulling in het vaatbed wordt deze curve het [[plethysmogram]] genoemd (plethysmos is Grieks voor volume{{Bron?|Ik vind voor πληθυσμός 'a making multiple, pluralization' in Liddell & Scott|2018|10|01}}). Een geoefende gebruiker kan uit het plethysmogram enigszins afleiden hoe het met de bloeddruk is gesteld.
| |||