Prinsalfredhert: verschil tussen versies

Het '''Prins-Alfredhert''' (''Cervus alfredi'', voorheen ''Rusa alfredi'') is een [[hertachtigen|hertensoort]] die uitsluitend voorkomt in de bossen van enkele [[Filipijnen|Filipijnse]] eilanden. De soort werd lange tijd gezien als een regionale variant van de [[sambar]] (''Rusa unicolor'') en behoort tot de meest zeldzame diersoorten op aarde. De soort is vernoemd naar [[Alfred van Saksen-Coburg en Gotha]], de reislustige [[hertog van Edinburgh]] (1844-1900) <ref name="WAZA">''[http://www.waza.org/conservation/projects/projects.php?id=26 Philippine spotted deer conservation programme Philippines]'', Website World Association of Zoos and Aquariums (WAZA).</ref>.

Het Prins-Alfredhert is een relatief kleine hertensoort met korte poten, ter grootte van een [[Europese ree|ree]]. Een volwassen exemplaar is ongeveer 120 tot 130 &nbsp;cm lang, 60 tot 80 &nbsp;cm hoog (schouder) en weegt 40 tot 60 &nbsp;kg. De staart is 8 tot 13 centimeter lang. Het mannetje is makkelijk te onderscheiden van het vrouwtje door het grotere formaat en [[gewei]]. Het Prins-Alfredhert heeft een vrij onopvallend uiterlijk, met een wollig bruine vacht en ovale witte vlekken op de donkerbruine rug en zij. De buik van het dier is crèmekleurig. Het heeft een relatief smalle kop met een puntig aangezicht. De kop is lichter bruin van kleur dan de rest van het lichaam en de ogen worden omgeven door lichtgekleurde vacht. De kin en hals van het Prins-Alfredhert is wit van kleur.

Het gewei van het mannetje begint te groeien na het eerste levensjaar en wordt gewoonlijk ongeveer 20 tot 25 centimeter lang.

Het Prins-Alfredhert eet meestal 's nachts. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit diverse soorten jong gras, waaronder [[Japans bloedgras]], en jonge laaggroeiende bladeren en knoppen. Daarnaast worden ze wel aangetroffen in recent afgebrande stukken bos, waar ze de as oplikken, vermoedelijk vanwege de mineralen die erin te vinden zijn.

Het Prins-Alfred is door de jacht en de drastische achteruitgang van zijn leefgebied door houtkap een van de zeldzaamste zoogdieren op aarde geworden. Volgens schatting leven er nog slechts enkele honderden exemplaren in het wild. Een onderzoek uit 1991 toonde aan dat de soort in 95% van zijn oorspronkelijke leefgebied is uitgestorven.