Belevingseconomie: verschil tussen versies

Een '''belevingsmuseum'''<ref>Annick Schramme, [https://books.google.nl/books?id=jMlTBQAAQBAJ&pg=PT8&dq=belevenismuseum&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwiFor_JpMLdAhXBDOwKHfQFABwQ6AEIODAD#v=onepage&q=belevenismuseum&f=false Cultuur is beleven], 2015</ref><ref>Henk Beukhof, [https://books.google.nl/books?id=I8sLAQAAMAAJ&q=belevenismuseum&dq=belevenismuseum&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwiFor_JpMLdAhXBDOwKHfQFABwQ6AEIPTAE De Hoge Veluwe: natuur en kunst], pagina 157 (citaat: "In navolging daarvan is het Museonder vooral een kijk- en belevenismuseum geworden, waar bij de presentatie speciaal rekening gehouden is met kinderen. Hier ziet en voelt de bezoeker het spannende ondergrondse leven van de Veluwe.]</ref> is een [[museum]] waarbij er wordt ingespeeld op de beleving van de bezoeker.<ref>Jeff Gaspersz, [https://books.google.nl/books?id=p3RXBOJGLnYC&pg=PT73&dq=belevenismuseum&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwiFor_JpMLdAhXBDOwKHfQFABwQ6AEIKDAA#v=onepage&q=belevenismuseum&f=false Nieuwe ideeën, nieuwe kansen], 2010</ref> Doordat de bezoeker meer zintuigen gebruikt, vindt het leerproces meer via de beleving plaatst en niet door letterlijke feitenoverdracht. Hoewel beide museumtypes een gemeenschappelijk doel hebben (verzamelen van objecten, bewaren, onderzoeken en kennis doorgeven) is een belevingsmuseum bij de overdracht van informatie meer op service aan de bezoeker gericht. Er wordt veel waarde aan gehecht dat de bezoeker museumstukken kan aanpakken en uitproberen, en op het gebruik van [[interactie|interactiviteit]] en [[multimedia]]. Een belevingsmuseum heeft daardoor ook veel overeenkomsten met een interactief museum.