Omajjaden: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
k -/- spaties voor <ref> (verzoek op WP:VPB) |
||
Regel 68:
In ditzelfde jaar werd Moe'awija, sinds 639 de gouverneur van Syrië, de nieuwe kalief nadat hij [[Koefa]] binnen was getrokken. Moe'awija's kalifaat werd niet meteen door iedereen geaccepteerd, vooral niet door de [[kharidjieten]] en mensen van Ali's partij (de ''Sji'at Ali'', later bekend geworden als de [[sjiisme|sjiieten]]). Degenen die Moe'awija erkenden werden [[soennieten]] genoemd. Sommigen van Ali's aanhangers eisten dat Ali's oudste zoon [[Imam Hassan|Hasan]] de nieuwe kalief zou worden, maar Hasan werd door Moe'awija overgehaald het kalifaat op te geven en vergiftigd. Ali's andere zoon [[Imam Hoessein|Hoessein]] wilde de macht niet afgeven en hij verklaarde zichzelf tot Ali's opvolger. Hoessein trok ten strijde tegen de Omajjaden in de [[Slag bij Karbala]] in [[680]], waarbij hij sneuvelde. De gesneuvelde Hoessein en zijn vader Ali worden nu door de sjiieten als [[martelaar]]s vereerd. Deze slag wordt elk jaar herdacht (voornamelijk door de sjiieten) tijdens [[Asjoera]]. Deze strijd staat bekend als de [[Tweede Fitna]].
In eerste instantie lieten de Omajjaden de bestaande Grieks- en Perzischtalige bureaucratieën vrijwel intact. Pas onder [[Abd al-Malik]] (r. [[685]]-[[710]]) werd [[Arabisch]] de officiële taal van het rijk. Vanuit de verschillende brokstukken van de voorgaande rijken werd een nieuw islamitisch rijk gecreëerd. Abd al-Malik was ook de eerste die de titel ''kalief'' ('opvolger') gebruikte<ref>
=== Uitbreiding van het rijk ===
Regel 85:
=== Religie ===
Naast de soennitische islam werden aanvankelijk andere geloven getolereerd. Volgens sommige auteurs waren de Omajjaden zelfs zeer [[secularisme|seculier]].<ref>Peter Mansfield (1985) ''The Arabs'', tweede druk, p. 43</ref> Bekering tot de islam was onder de Omajjaden in eerste instantie officieel verboden. De regerende Omajjaden namen vele christenen in dienst, waaronder de latere kerkvader [[Johannes Damascenus]]. Veel christelijke groepen in het Midden-Oosten ([[Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië|jakobieten]], [[nestorianen]] en anderen) treurden waarschijnlijk niet om het verdwijnen van het Byzantijnse gezag, dat hen immers eeuwenlang had vervolgd wegens '[[ketterij]]'. Rond 650 schreef de nestoriaanse patriarch [[Isho'yahb]]: 'De Arabieren die van God nu de wereld mogen regeren, vervolgen de christelijke godsdienst niet. Integendeel, ze zijn die gunstig gestemd, eerbiedigen onze priesters en de heiligen van de Heer en bieden kerken en kloosters steun.
Rond het eind van de 7e eeuw kregen de christenen het echter zwaarder. Hen werd een speciale belasting (de ''[[jizya]]'') opgelegd. In 721 verklaarde kalief [[Yazid II]] dat afbeeldingen van mensen verboden waren ([[aniconisme]]), waarna ook veel iconen in kerken werden vernield.
| |||