Technische Universiteit Delft: verschil tussen versies

De universiteit is voortgekomen uit de ''[[Koninklijke Akademie te Delft|Koninklijke Akademie ter opleiding van burgerlijke ingenieurs zoo voor 's lands dienst als voor de nijverheid en van kweekelingen voor den handel]]'', die op [[8 januari]] [[1842]] werd gesticht, met steun van koning [[Willem II der Nederlanden|Willem II]]. De eerste directeur en grondlegger was [[Antoine Lipkens]]. Kort na de oprichting kreeg de academie haar eerste huisvesting aan de [[Oude Delft 95]].<ref>Voor een beschrijving van de aanleiding tot de oprichting van de Koninklijke Akademie en de redenen voor de vestiging ervan in Delft, zie o.m. de Jong, F. (1992) De polytechnische school. Een eerbiedwaardige instelling. In: Hilkhuijsen, J. W. L., Leeuwen, H. W. v., Wiechmann-Oomens A.C.A., & Stedelijk Museum Het Prinsenhof Delft. (1992). ''De stad Delft cultuur en maatschappij van 1813 tot 1914.'' Delft: Stedelijk Museum Het Prinsenhof, p. 213-222</ref> Op 20 juni 1864 werd de Koninklijke Akademie opgeheven, en ging de technische opleiding verder onder de vlag van de [[Polytechnische School te Delft]].

Op 2 mei 1863 werd het technisch onderwijs in Nederland wettelijk gereglementeerd, en daarbij gebracht in de sfeer van het middelbaar onderwijs. Bij Koninklijk Besluit werd het jaar daarop, op 20 juni 1864 de Koninklijke Akademie opgeheven, en werd Delft aangewezen als plaats voor de vestiging van de [[Polytechnische School te Delft]]. De benamingnaam ''Technische Hoogeschool tevan Delft'' deed zijn intrede bij de wet van 22 mei [[1905;]]. Het academisch niveau van de opleiding werd daarmee erkend, en de opleidingHoogeschool kreeg de status van universiteit,. enOok het promotierecht werd daarmee ingevoerd. Het aantal studenten in die tijd lag rond de 450. [[Rechtspersoon]]lijkheid kreeg de Hogeschool bij de wet van 7 juni 1956. Ten slotte werd wettelijk geregeld dat de naam ''Technische Hogeschool Delft'' per 1 september 1986 zou worden veranderd in ''Technische Universiteit Delft'', om verwarring te voorkomen met instellingen voor [[hoger beroepsonderwijs]] die zich hogeschool gingen noemen.

In november 1940 braken op de hogeschool, evenals in Leiden, stakingen uit als een reactie op het verbod aan Joodse ambtenaren, en dus aan sommige hoogleraren, om les te geven. Dat leidde tot een sluiting van de hogeschool door de Duitsers. Dit waren de eerste stakingen tegen het Duitse bewind en de [[Jodenvervolging]] in Nederland.<ref> Directe aanleiding voor de staking was de geïmproviseerde toespraak van de voorzitter van de studievereniging [[Het Gezelschap "Practische Studie"|Practische Studie]], de 27-jarige Frans van Hasselt op zaterdag 23 november 1940. De volgende maandag en dinsdag [[Delftse studentenstaking|staakten 3000 Delftse studenten]], waarop de bezetter op woensdag de hogeschool sloot. Op 15 april 1941 werd de hogeschool heropend onder streng Duits toezicht.</ref> ErOok in de daaropvolgende oorlogsjaren was daarnaer sprake van fel [[verzet van Delftse studenten en docenten tijdens de Tweede Wereldoorlog]].